వర్షంలో సహాయం

చీకూ కుందేలు ఉదయం లేచినప్పుడు ఆకాశం మొత్తం నల్లని మేఘాలతో నిండి ఉండటం గమనించాడు.

- కథ • కుముద్ కుమార్

చీకూ కుందేలు ఉదయం లేచినప్పుడు ఆకాశం మొత్తం నల్లని మేఘాలతో నిండి ఉండటం గమనించాడు. “చీకూ! త్వరగా పాఠశాలకు వెళ్లాలి.తయారుగా ఉండు. ఎప్పుడైనా వర్షం పడవచ్చు” అని చెప్పింది తల్లి.

చీకూ క్షణ కాలంలో తయారై చిన్న గొడుగును తీసుకుని స్కూలుకి బయలుదేరాడు. దాన్ని ఓ బొమ్మలా అనుకున్నాడు. ఒకసారి గొడుగుని కత్తిలా తిప్పేవాడు. ఇంకోసారి తుపాకీలా గురి పెట్టేవాడు.మరోసారి అది తాతగారి కర్ర అనుకుని దాన్ని పట్టుకుని వంగుతూ నడిచేవాడు.

చినుకులు పడడం మొదలైంది. చీకూ గొడుగు తెరిచాడు. కానీ బలమైనగాలి రావడంతో అది ఎగిరిపోయింది.

అప్పటికే చీకూ ఇంటి నుంచి చాలా దూరం రావడంతో ఇంటికి తిరిగి రాలేకపోయాడు.తడవకుండా తనను తాను రక్షించుకోవడానికి రోడ్డు పక్కన ఉన్న ఒక ఇంటి ఓవర్ హాంగ్ కింద నిలబడ్డాడు. అప్పుడు చీకూ తన స్నేహితుడైన బ్లాకీ బేర్ పాఠశాలకు వెళ్లడం చూసాడు. బ్లాకీ పెద్ద గొడుగు కింద వారు సంతోషంగా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ పాఠశాలవైపు నడవడం ప్రారంభించారు. అయితే పాఠశాలకు చేరుకునే సరికి వర్షం మరింత పెరిగి భారీ వర్షంగా మారింది. ఒక్కో తరగతిలో ఒకరిద్దరు పిల్లలు మాత్రమే ఉన్నారు.

ప్రిన్సిపాల్ షేర్సింగ్ వర్షం రావడంతో ఆ రోజు 'సెలవు దినం' గా ప్రకటించారు. పాఠశాలలో ఉన్న పిల్లలందరి తల్లిదండ్రులకు ఫోన్ చేసి వర్షాకాలం కారణంగా పాఠశాల మూసివేసామని వారు తమ పిల్లలను తప్పనిసరిగా తీసుకెళ్లాలని చెప్పారు.కానీ చీకూ ఇంట్లో ఎవరూ ఫోన్ ఎత్తి సమాధానం ఇవ్వలేదు. చీకూ తప్ప పిల్లలందరూ ఇంటికి బయలుదేరారు.

షేర్సింగ్ తన ఆఫీసు పని ముగించుకుని “చీకూ నువ్వు ఎక్కడ ఉంటావు?" అని అడిగాడు చీకూను.

“సార్, నేను కొత్త కాలనీలో నివసిస్తున్నాను, లోకవనం”.

"చీకూ, నేను వనం వాటికాలో ఉంటాను.అది మరింత ముందు ఉంటుంది. నాతో రా, నా కారులో నిన్ను మీ ఇంటి దగ్గర దింపేసి ముందుకు వెళ్తాను”.

“వద్దులే సార్, నేను ఇంటికి నడిచి వెళ్తాలే” అన్నాడు.

'చీకూ ఇంత భారీ వర్షంలో తడిస్తే జబ్బు పడిపోతావు. నాతో రా మొహమాట పడకు”.