அருகில் வசிக்கும் தேவதைகள்!

அன்றைய தினம் ஒரே நாளில் இரண்டு முதிய பெண்மணிகளுக்கு சிகிச்சை அளிக்க நேர்ந்தது. இருவரிடையே சில ஒற்றுமைகள், சில வேற்றுமைகள். முதலில் வந்தவர் முப்பிடாதி. அவருக்கு லேசான காய்ச்சல், சர்க்கரை அளவும் அதிகமாக இருந்தது. அசதியா இருந்துச்சு, அப்படியே மெல்ல நடந்து வந்துட்டேன் என்று தனியாக வந்தவர் அப்படியே படுத்து விட்டார்.

- டாக்டர் அகிலாண்ட பாரதி

அவர் ஏற்கனவே அறிமுகமானவர் தான். பரிசோதனையை முடித்து, முதலுதவி சிகிச்சையளித்து பின் நீர்ச்சத்து குறைபாடு இருந்ததால் நரம்பு வழியாக ட்ரிப்ஸ் ஏற்றத் துவங்கினேன்.

அடுத்து வந்த நோயாளி முப்பிடாதியின் உறவினர்.

‘என்ன? எங்க அத்தை இங்கே படுத்திருக்காங்க? ஒத்தையிலேயா வந்தாங்க? இப்படி ஒருநாளும் அசந்து படுக்க மாட்டாங்களே!' என்றவர் அத்தையின் பிள்ளைகளுக்குத் தகவல் சொன்னார். அவர்கள் வருவதற்குள் அத்தையின் பெருமைகளை பற்றிக் கதை கதையாகச் சொன்னார்.

முப்பிடாதி நான்காவது தலைமுறை பார்த்துவிட்டவர். சமீபமாக அவரது பேத்திக்குக் குழந்தை பிறந்திருக்கிறது. பேத்தியின் குழந்தை உட்பட அனைவருக்கும் பக்குவம் பார்ப்பது முப்பிடாதி பாட்டி தானாம். எல்லா வேலையும் எங்க அத்தையை செய்ய வச்சிட்டு அவங்க மக, மகன் எல்லாம் சொகுசா இருக்காங்க என்று அங்கலாய்ப்புடன் பேசினார் அவரது உறவுப் பெண்.

பின் உறவினர்கள் வந்ததும் அவர்களிடமும் கடிந்து ஓரிரு வார்த்தைகள் கூறிவிட்டு கிளம்பினார். அவர்களும் புன்னகையுடன் ஏற்றுக் கொண்டார்கள், மறுத்துப் பேசவில்லை.

அடுத்தடுத்த நாட்களும் சிகிச்சைக்கு வர வேண்டியது இருந்தது முப்பிடாதி பாட்டிக்கு.

அப்போது கொஞ்சமாகத் தேறி நன்றாகப் பேசும் நிலையில் இருந்தார்.உடன் வந்த மகனும் மருமகளும், ரெஸ்ட் எடுங்கன்னா கேட்க மாட்டேங்கிறாங்க. இழுத்துப் போட்டு எல்லா வேலையும் பார்க்கிறாங்க... என்றனர்.

"அப்படியே பழகிப் போச்சு. எனக்குக் கல்யாணம் ஆகிக் கொஞ்ச நாள்ல மாமியார் தவறிட்டாங்க. நான் தான் மூத்த மருமகள். எனக்கு ஏழு நாத்தனார், இரண்டு கொழுந்தன். அவ்வளவு பேருக்கும் வரன் பாத்து, கட்டி வச்சேன். மாத்தி மாத்தி ஒவ்வொருத்தரா பேறுகாலத்துக்கு தாய் வீடுன்னு எங்க வீட்டுக்குத் தான் வருவாங்க. இதுக்கு இடையில எனக்கும் நாலு பிள்ளைங்க.