ફિલમની કૉમેડીમાં ટ્રેજેડી

થિયેટરમાં જઈએ તો ઘરનો ચેવડો તો લઈ જ જવો જોઈએ ને?

- સુષમા શેઠ

નવું ગુજરાતી કૉમેડી પિક્ચર આવ્યું છે. ચાલો, રવિવારે આપણે બધાંય જોવા જઈએ. અમિત, આઈનોક્સની પાંચ ટિકિટ બુક કરાવી દે.’ મુકેશભાઈ મૂડમાં હતા.

‘યસ. ગુડ આઈડિયા. પછી હોટેલમાં જમીને ઘરે આવીશું.’ આશીએ પૂરેપૂરો સહકાર આપ્યો.

‘હું બધાં માટે મારી પર્સમાં ચેવડો અને ચૉકલેટ લઈ લઉં?’ ગીતાબહેનની હોંશ પર ટાઢું પાણી રેડતાં અમિત બોલ્યોઃ ‘ના, મમ્મી. ત્યાં બહારનું ફૂડ અલાઉડ નથી. તને એન્ટર જ નહીં થવા દે.’

‘ત્યાં બધું મળે છે. ઑર્ડર કરીએ પછી આપણી સીટ પર આપી જાય.’ આશીએ કહ્યું.

‘પણ કેવા ભાવ ચોંટાડે. દસ રૂપિયાની પોપકૉર્નના દોઢસો? હું છુપાવીને કંઈક પર્સમાં ઘાલી દઈશ. ફિલમ જોતી વખતે ભૂખ તો લાગે ને.’ ગીતાબહેને પોતાનો કક્કો ઘૂંટ્યો.

‘આપણે મૂવી જોવા જઈએ છીએ કે ખાવા? ઈન્ડિયામાં બધા ખાવાની જ વાતો કરે. મારે.. અમિત વાક્ય પૂરું કરે એ પહેલાં બાકીનાં ચારેય બોલ્યાં:  ‘અમેરિકા જતાં રહેવું છે?

છેવટે રવિવારની બપોરે ગારોડિયાપરિવાર બનીઠનીને એક ગુજરાતી ફિલ્મ જોવા મલ્ટિપ્લેક્સ ખાતે ઊપડ્યો.

અમિતે ચોખ્ખી ના પાડી હોવા છતાંય ગીતાબહેને પર્સમાં ચેવડો અને ચૉકલેટ દેખાય નહીં એમ મૂક્યાં. અમિત-આશી, શાંતિલાલભાઈ અને મુકેશભાઈ અંદર દાખલ થઈ ગયાં, પરંતુ સિક્યોરિટીની ફરજ બજાવતી મહિલાની ચકોર નજરે ગીતાબહેનની પર્સ ચેક કરી.

‘બહાર કા ફૂડ અંદર નહી લે જાનેકા.’ એણે કડક અવાજે કહ્યું.

‘મેરા હય, મેરેકુ લે જાનેકા હય ઉસમેં તુમકો ક્યા વાંધા હય?’ ગીતાબહેને વધુ કડક અવાજ કાઢ્યો.

‘એસા રૂલ છે.’

‘ઐસા બેકાર રૂલ કિસને બનાયા? ઉસકો બુલાવ.’

‘વો ઈધર નહી આ સકતે. દેખો, બોર્ડ પે લિખા હૈ.’ પેલીએ બોર્ડ તરફ આંગળી ચીંધી.

‘બોર્ડ જાય ભાડમાં. હમકો પિક્ચર દેખતી વખતે મુંહ મેં કુછ ચગળને કો મંગતા હય તો ઝોકા નહીં આવે.’