નિર્ણય લેવાની કળા...
એક માણસ ધોમધખતા રણમાં તરસનો માર્યો ભૂલો પડી ગયો. પાણીની શોધમાં એ આમતેમ ભટકતો હતો. અચાનક દૂર એને એક ઝૂંપડી નજર આવી. એના જીવમાં જીવ આવ્યો. એ જોશમાં ને જોશમાં ત્યાં પહોંચ્યો. ઝૂંપડી ખાલી હતી. અંદર કોઈ નહોતું. એના આશ્ચર્ય વચ્ચે ત્યાં પાણીનો એક પંપ હતો. માણસે ઝૂંપડીમાં નજર ફેરવી. એક ખૂણામાં પાણીભરેલી બૉટલ હતી. એનામાં ફરી જીવ આવ્યો.
બૉટલ નીચે એક ચિઠ્ઠી હતી. એમાં લખેલું હતું: પંપ ચાલુ કરવા માટે આ પાણીનો ઉપયોગ કરવો અને બૉટલને ભરીને પાછી મૂકી દેવી, જેથી બીજું કોઈ એનો ઉપયોગ કરી શકે.
અચંબિત વટેમાર્ગુએ ચિઠ્ઠીને ઊથલાવી. એની પાછળ એક નકશો દોરેલો હતો. એ અનુસાર, ઝૂંપડીથી ઘણે દૂર પાણીનું ઝરણું હતું. વટેમાર્ગુ મૂંઝવણમાં મુકાયોઃ બૉટલમાંથી પાણી પીને તરસ છીપાવી લેવી કે પંપમાંથી પાણી કાઢીને સાથે ભરી લેવું? પાણીની બૉટલ પંપમાં ઠાલવે અને પાણી ન આવ્યું તો? રસ્તામાં ઝરણું ન આવ્યું તો બૉટલમાંથી પાણી પીને તત્કાળની સમસ્યા ઉકેલવી કે પંપનું પાણી સાથે રાખીને દૂરની સમસ્યા ઉકેલવી? એણે વિચાર કર્યો કે વહેલા કે મોડા જોખમ તો લેવું જ પડશે. એણે તરસ કાબૂમાં કરીને વિવેકબુદ્ધિના સહારે બીજો વિકલ્પ પસંદ કર્યો. એના આનંદ વચ્ચે પંપમાંથી પાણી આવ્યું. એણે ધરાઈને પાણી પીધું, આગળના પ્રવાસ માટે વધારાનું પાણી પણ ભરી લીધું, પેલી ખાલી બૉટલને ભરીને ખૂણામાં મૂકી દીધી અને ચિઠ્ઠીમાં ઉમેર્યુંઃ મારો વિશ્વાસ કરજો, પંપ કામ કરે છે.
(સારઃ નિર્ણય લેવો એ એક કળા છે. એમાં આવેશ નહીં, પણ તાર્કિક વિચારશક્તિની જરૂર પડે છે.)
***
દેશમાં લોકસભાની સૌથી મોટી ચૂંટણી સમાપ્ત થઈ છે. ૪૪ દિવસ સુધી ચાલેલી આ ચૂંટણી સ્વતંત્ર ભારતની સૌથી લાંબી લોકતાંત્રિક કવાયત હતી. અગાઉ ૧૯૫૧-૫૨માં પહેલી લોકસભાની ચૂંટણી ચાર મહિના સુધી ચાલી હતી. સૌથી ટૂંકી, ચાર દિવસની ચૂંટણી ૧૯૮૦માં થઈ હતી.
ભારતમાં સંસદીય પ્રણાલી છે. આપણે એને બ્રિટનમાંથી આયાત કરી છે, પરંતુ પ્રાચીન સમયમાં જ્યારે કબીલાઈ સમાજો અસ્તિત્વમાં હતા ત્યારે એના વડાના નિર્ણયોનું ગામનાં મોટેરાં દ્વારા આકલન થતું હતું. ક્રમશઃ એ જ રીત સંસદીય પ્રણાલી તરીકે વિકસી હતી.
Diese Geschichte stammt aus der June 24 , 2024-Ausgabe von Chitralekha Gujarati.
Starten Sie Ihre 7-tägige kostenlose Testversion von Magzter GOLD, um auf Tausende kuratierte Premium-Storys sowie über 8.000 Zeitschriften und Zeitungen zuzugreifen.
Bereits Abonnent ? Anmelden
Diese Geschichte stammt aus der June 24 , 2024-Ausgabe von Chitralekha Gujarati.
Starten Sie Ihre 7-tägige kostenlose Testversion von Magzter GOLD, um auf Tausende kuratierte Premium-Storys sowie über 8.000 Zeitschriften und Zeitungen zuzugreifen.
Bereits Abonnent? Anmelden
જસ્ટ, એક મિનિટ...
પણ એકધારા સુસંગત પ્રયાસો છેવટે સુંદર પરિણામનું નિર્માણ કરે છે.
સમયના ખેલ છે ન્યારા
સફળતા, વિફળતા, સમય પાર છું અકળ મન, હૃદય, રક્તસંચાર છું હકીકતમાં છું, પણ હકીકત નથી હું ઢેબે ચઢી કોઈ વણઝાર છું.
મિડલ ચાઈલ્ડ સિન્ડ્રોમઃ ન અહીંના... ન ત્યાંના
પરિવારના સૌથી મોટા અને સૌથી નાના બાળકને ઘણા ‘વિશેષાધિકાર’ મળે છે, પણ...
નવું વર્ષ... નવી શરૂઆાત
બીજાનું જોઈ જોઈને સંકલ્પ લેતાં હો તો પણ કમ સે કમ જાત માટે લીધેલાં વચન પૂરાં કરો... કોઈ ભાર રાખ્યા વગર
ગરમાવો અને બાર ર્માહનાની ઊર્જા મેળવવી છે?
શિયાળામાં શરીરને નીરોગી રાખે છે આ પાક અને વસાણાં.
પારાવાર સંઘર્ષ બન્યો અખૂટ શક્તિનો સ્રોત!
જન્મથી જ નિઃસહાય આ મહિલા બીજાનો સહારો બનવાનો નિશ્ચય કરીને બેઠી. શરીરથી દિવ્યાંગ, પણ મનથી મક્કમ એવાં ૬૨ વર્ષનાં આ સન્નારી અન્યોનાં સપનાં સાકાર કરવા જહેમત ઉઠાવી રહ્યાં છે.
જડીબુટ્ટીના જાણતલ કરે છે ઉપચાર
જંગલની કીમતી વનસ્પતિથી પ્રાચીન પદ્ધતિએ આરોગ્ય સારવાર કરતા આદિવાસી વૈદું ભગતનાં નામ-કામ બહુ અજાણ્યાં નથી.એમની સસ્તી અને કારગત ઔષધિય ચિકિત્સાકળાને હવે સરકારી પીઠબળ પણ મળી રહ્યું છે.
ત્રીજી રાજકીય ઈનિંગ્સમાં બાપુ કેટલા સફળ થશે?
૮૪ વર્ષના શંકરસિંહ વાઘેલા હવે ‘પ્રજાશક્તિ ડેમોક્રેટિક પાર્ટી' નામે નવો રાજકીય પક્ષ લઈને ફરી વાર ગુજરાતના રાજકીય રણમેદાનમાં કૂદ્યા છે. બાપુનો આ રાજકીય દાવ ખરેખર છે શું?
લેભાગુ ભૂવા-તાંત્રિક હજી કેટલાને ખુવાર કરશે?
ચમત્કાર અને પરચાની વાતો પ્રસરાવી પૈસા, પદ, પ્રતિષ્ઠા અપાવવાનો તથા અસાધ્ય બીમારીની સારવાર કરી આપવાનો દાવો કરતા તાંત્રિક અને ભૂવા ગુજરાતમાં વધતા જાય છે. આવી અંધશ્રદ્ધા ડામવા કાયદો છે, તેમ છતાંય લોકો એમની જાળમાં ફસાયા જ કરે છે. હદ તો એ છે કે હમણાં આવો એક ભૂવો અમદાવાદની હૉસ્પિટલમાં એક દરદીના ‘ઈલાજ’ માટે પહોંચી ગયો!
પાનખરનું પ્લાનિંગ અને એકલતાના કિનારા
આપણે ત્યાં વૃદ્ધોની વસતિ સામાન્ય રીતે મોટી છે અને આરોગ્યસંભાળ ને સુવિધાને કારણે એમાં ઉમેરો થઈ રહ્યો છે. લોકોની આવરદા તો વધી છે, પરંતુ અનેક શારીરિક, મનોવૈજ્ઞાનિક અને સામાજિક પરિવર્તનોનો સામનો કરવો પડતો હોવાથી બધા પોતાની ભાવના અને ખુશીથી જીવી શકતા નથી. એમાંના ઘણા લોકો વૃદ્ધાવસ્થામાં એકલતા અને હતાશાનો અનુભવ કરે છે.