గురుభక్తి

ఒకరోజు ఒక మిత్రుడు తన కొడుకుని నా దగ్గరకు తీసుకువచ్చాడు.

- యామిజాల జగదీశ్

ఒకరోజు ఒక మిత్రుడు తన కొడుకుని నా దగ్గరకు తీసుకువచ్చాడు. వచ్చీ రావడంతోనే తన కొడుకు గురించి చెప్పడం మొదలుపెట్టారు. “సరిగ్గా చదవడని, పెద్దలను గౌరవించడని నువ్వు కాస్త ఏదైనా నాలుగు మంచి మాటలు చెప్పి వాడిని దారిలోకి తీసుకువస్తే” బాగుంటందన్నాడు.

మిత్రుడి మాటలతో నేను ఆలోచనలో పడ్డాను. ఎందుకంటే పెద్దలను గౌరవించని ఆ కుర్రాడు నన్నేం లెక్క చేస్తాడన్నదే నా అనుమానం. నాలో నన్ను నేను ప్రశ్నించుకుంటూంటే సరైన జవాబు రాకపోవడంతో మిత్రుడితో చెప్పేసాను "ఏమీ అనుకోకు.. నా వల్ల కుదరదని”.

కానీ మిత్రుడు నన్ను వదల్లేదు.మంకుపట్టు పట్టాడు. "నువ్వలా అనడానికి వీల్లేదని. నువ్వేం చేస్తావో నాకు తెలీదు. నా కొడుకుని సరిదిద్దే బాధ్యత నీదేరా" అన్నాడు.

అతని పట్టుదల చూస్తుంటే కొడుకు బదులు అతనే శిష్యుడిగా నా దగ్గరకు రోజూ వస్తానన్నట్టుగా ఉంది. దాంతో మరో దారి లేక సరేనని ఒప్పుకున్నాను.మిత్రుడి కొడుకుని శిష్యుడిగా చేర్చుకున్నాను. గురుభక్తి అంటే ఎలా ఉండాలో చెప్పాను ఆ కుర్రాడికి.

అనగనగా ఓ గురువుగారుండేవారు.ఆయన దగ్గర ఒక శిష్యుడు ఉండేవాడు.ఆ శిష్యుడి పేరు తులసి చైతన్యుడు.నైష్టిక బ్రహ్మచారి. తన గురువుని విసిగించకుండా ఆయనకు ఏదవసరమో గ్రహించి అవన్నీ చేస్తూ ఉండేవాడు.