തട്ടേക്കാടിന്റെ കാനന കൗതുകങ്ങൾ

കുട്ടിത്തേവാങ്കും പാമ്പും പറവകളും പൂമ്പാറ്റകളുമൊക്കെ തലനീട്ടുന്ന കാട്ടുവഴിയിലൂടെ

- AZEEZ MAHE

രാത്രിമഴ പെയ്തൊഴിഞ്ഞ കാട്ടിലെ പുലർവേള. നേരിയ മഞ്ഞിന്റെ വെൺപട്ട് ഊർന്നൊഴിഞ്ഞ് കാടി ന്റെ ഇരുൾപ്പച്ച തെളിയുന്നു. ഏതേതെല്ലാമോ ദിശകളിൽനിന്നും കിളിപ്പേച്ചുകളുയരുന്നു. കുയിൽ പാട്ടിനൊപ്പം പ്രതിധ്വനിക്കുന്ന എതിർ പാട്ടുകൾ. ഇലച്ചാർത്തുകളിൽ തങ്ങിനിന്ന നീർക്കണങ്ങൾ ചെറു കാറ്റിലുലഞ്ഞ് ദേഹ ത്തേക്ക് പതിക്കുന്നുണ്ട്. പുൽനാമ്പുകൾക്കിടെ തപം ചെയ്യുന്ന തവളചിന്നൻമാരേയും പുൽ ച്ചാടിയേയും മൃദുചിറകുകൾ വീശി പറക്കുന്ന തുമ്പികളേയും നോവിക്കാതെ, നൂലട്ടകൾ ശരീരത്തിലേക്ക് പടർന്നുകയറുന്നത് ഒഴിവാ ക്കിയാണ് ഓരോ ചുവടും. കൂടെ തട്ടേക്കാടി ന്റെ മിടിപ്പോരോന്നും തൊട്ടറിയുന്ന വഴികാട്ടി രാജീവ് തട്ടേക്കാടും ഭൂമിയുടെ നാനാ കോണുകളിൽ നിന്നും ദേശാടകരായ തൂവൽക്കുപ്പായക്കാർ വന്നെത്തുന്നതേയുള്ളൂ. സെപ്റ്റംബർ മാസത്തോടെ പറന്നെത്തി മാർച്ച് മാസത്തോടെ വിടചൊല്ലി പിരിയുന്ന ദേശാടനപ്പക്ഷികളുടെ കേരളത്തിലെ ഏറ്റവും വലിയ സങ്കേതമാണ് തട്ടേക്കാട്, എന്നാൽ, ഉരഗങ്ങളേയും ഉഭയജീവികളെയും തുമ്പികളെയുമെല്ലാം കാണാനാവുക ഈർപ്പമൊഴിയാത്ത മഴക്കാടിന്റെ ഇലത്തണുപ്പ് വീണ വഴികളിലാണ്. അതുകൊണ്ടായിരുന്നു ഇങ്ങനെയൊരു മഴക്കാല സന്ദർശനം നിലത്ത് ചുറ്റിക്കറങ്ങി തീറ്റതേടുന്ന ഒരു ഉപ്പൂപ്പ നാണ് (Common hoopoe) ആദ്യ കാഴ്ചയൊരുക്കിയത്.

സ്വർണവർണമാർന്ന ശരീരത്തിന്റെ പിറകുവശത്തും ചിറകിലും വെള്ളയും കറുപ്പും കലർന്ന സീബ്രാവ രകളോടുകൂടിയ മേൽക്കുപ്പായം അണിഞ്ഞതായി തോന്നും. ശിരസ്സിൽ വിശറിപോലെ വിടർത്തിയും ഒതുക്കിയും കൗതുകം ജനിപ്പിക്കുന്ന തൂവൽ കിരീടം. നീണ്ട് താഴേക്ക് വളഞ്ഞ സൂചിക്കൊക്കുകൊണ്ട് മണ്ണിൽ കൊത്തിയിളക്കിയും ഉണങ്ങിയ വൃക്ഷശാഖ കളിൽ പുഴുക്കളെ തിരഞ്ഞും ഒരു നിമിഷം പോലും ഒതുങ്ങിയിരിക്കാതെ ഊർജസ്വലതയോടെ നടക്കുകയാണ് കക്ഷി. കേരളത്തിൽ അത്ര സാധാരണമല്ലാത്ത ഉപ്പൂപ്പന്റെ നല്ലൊരു ചിത്രം പകർത്താനായി അത് തറനിരപ്പുവിട്ട് ഒരു ഉണക്ക വൃക്ഷശാഖയിൽ പറന്നിരിക്കും വരെ കാത്തിരുന്നു. ഇതിനിടെ കാട് കൂടുതൽ തെളിയാൻ തുടങ്ങുകയായി.