ഗോത്രരുചിയുടെ നാട്ടിൽ

കാലം പുരോഗമിക്കുമ്പോഴും തനത് ഭക്ഷണരീതികളെ കൈവിടുന്നില്ല വയനാട്ടിലെ ഗോത്രവിഭാഗക്കാർ അവരുടെ രുചിക്കൂട്ടുകൾ തേടി...

- REESHMA DAMODAR

താമരശ്ശേരി ചുരത്തിലെ മുടിപ്പിക്കുകളോരോന്നായി കയറി, ആനവണ്ടി മുകളിലെത്തി. കുറച്ചുകൂടി മുന്നോട്ടുപോയപ്പോൾ, വയനാടൻ യാത്രയ്ക്കിടെ എപ്പോഴും കണ്ണിലുടക്കുന്ന, ആ ചങ്ങലമരം കണ്ടു. നിറയെ ശിഖരങ്ങളുള്ളാരു മരത്തിൽ, ചങ്ങല കൊണ്ട് ബന്ധിച്ചിരിക്കുന്നു. ചുരത്തിലൂടെയുള്ള വഴി കണ്ടുപിടിച്ച് കരിന്തണ്ടനെന്ന ആദിവാസിയുടെ ആത്മാവിനെ ഈ മരത്തിൽ തളച്ചിരിക്കുന്നുവെന്നാണ് വിശ്വാസം. ആദ്യമായി വയനാട്ടിൽ വരുന്നവർ അവിടെ വണ്ടി നിർത്തി, കൗതുകത്തോടെ ആ മരത്തിലേക്ക് നോക്കും. ഈ ചങ്ങലമരം മുതൽ തുടങ്ങുന്നു. വയനാടും ഗോത്രവർഗക്കാരും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം. വനത്തിനുള്ളിൽ സ്വന്തം അടിത്തറ കണ്ടെത്തിയവർ. ഇപ്പോൾ, കാടെല്ലാം വെടിഞ്ഞ് പുറത്തേക്ക് വന്നുകഴിഞ്ഞു. അതിനൊപ്പം അവരുടെ ആചാരങ്ങളിലും ഭക്ഷണക്രമങ്ങളിലുമെല്ലാം ആ മാറ്റം വന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. പക്ഷേ, പഴമയെ ഉപേക്ഷിക്കാൻ കഴിയാത്ത പലരെയും ഇപ്പോഴും കാണാം. ആദിമവർഗക്കാരുടെ രുചി തേടിയാണ് ഈ യാത്ര.

വണ്ടി കാട്ടിക്കുളത്തു നിന്ന് തിരുനെല്ലി റൂട്ടിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു. കഷ്ടിച്ച് രണ്ടുകിലോമീറ്റർ ദൂരമേയുള്ളൂ, ഇരുമ്പുപാലം കോളനിയിലേക്ക്. വഴിയരികിൽത്തന്നെ കാത്തു നിന്നിരുന്നു, കോളനിയിലെ പ്രേമകുമാരിയും പുഷ്പയും. അവർക്കൊപ്പം നടന്നു. ഊരിലെങ്ങും ആരുമില്ല. വഴിയരികിൽ കണ്ട ദാരി ബണാക്ക് പീഡികേ എന്ന ബോർഡ് വെച്ച് ചെറിയ കടയും അടച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു. ഇന്ന് പെട്ടെന്നൊരു മരണമുണ്ടായി. അതോണ്ട് എല്ലാരും അവിടെയാണ് പ്രേമകുമാരി മലയാളവും തമിഴും കലർന്ന ഭാഷയിൽ പറഞ്ഞു.