பூக்குட்டி

பொங்கலோ பொங்கல்..." கரம் ஆனந்தத்தையும், பேரின்பத்தையும் கூப்பி கண்களை மூடி அத்தனை அங்கே கொண்டு வந்து சேர்த்தது.

பேரும் சொன்னபோது, நுரைக்க அந்த ஒற்றைச் சத்தமே மூன்று பொங்கிய பொங்கல் நாள்களாய் வாட்டி வதைத்த போயிருக்க, இந்த அத்தனை வலிகளையும் வழித்துக் கொண்டு நிமிசம் பத்து வயது கு றந்து போயிருந்தது சாந்தாவிற்கு.

இதோடு மூன்றாவதுகாப்பி முடிந்து விட்டது. முதல் செட் வடை காப்பியோடு ஹாலுக்கு போயிருக்க, பதம் பார்க்க கூட ஒரு வடை சாந்தாவிற்கு வந்து சேரவில்லை.

பட்டு பாவாடை தாவணியை ஒரு மார்க்கமாய் சுற்றிக் கொண்டு வந்து நின்ற சவுமியாவின் இரண்டு கைகளிலும் வடை இருக்க, வாயில் ஒன்றை அடக்கிக் கொண்டே அம்மாவைப் பார்த்து பூப்போல சிரித்தாள்.

மகளை அந்தக் கோலத்தில் பார்த்த சாந்தாவிற்கும் சிரிப்பு வந்து விட, இந்த நிமிசம் சிரித்தால் மகள் தலைமேல் ஏறிக் கொள்வாள், உதவிக்கு கழுவி வைக்கும் ஒரிரு பாத்திரங்களையும் கழுவ மாட்டாள் என்ற அறிந்ததால் முகத்தை முரட்டுதனமாக மாற்றிக் கொண்டு கேட்டாள்.

'இப்பவே உரல் மாதிரி பொத பொதனு இருக்கே. இன்னும் எண்ணெய் பலகாரமா சாப்பிடு.அப்படியே உருண்டுகிட்டே போகலாம்.'

"அம்மா..." சிணுங்கிய மகளின் தாவணியை இழுத்து சரியாய் உடுத்தி விட்டாள். எப்போதும் உடுத்தும் நாகரீக உடைகளை விட. இந்த உடையில் இன்னும் அழகாக இருந்தாள்.

"அம்மா டேனா?" அவசரக் கவலை வந்து அப்பிக் கொள்ள, சவுமியாவின் சின்ன முகம் இன்னும் வாடிச் சுருங்க, பெற்றவள் மனம் தவித்தாலும், வெளிக் காட்டாமல் முகத்தை சீரியசாக வைத்துக் கொண்டாள்.