ஐந்து திரையரங்குகள்

தெற்கு ரத வீதி வீட்டை விட்டு வெளியேறி, ஒரே நடை நடந்து, தெருமுனை அடைந்து, கதிரவன் ஹோட்டல் எதிரே உள்ள பேருந்து நிறுத்தத்தில் நின்றுகொண்டு, என் கைப்பையை தோளுக்கு ஏற்றிவிட்டு, முன்னே பார்க்கிறேன்.

- எஸ். ரமேஷ்

காலை நேரத்தின் சந்தடி துவங்குவதற்கு சகல ஆயத்தங்களும் தென்படுகின்றன. சாலையோர சாயாக்கடைகளில், லுங்கி உடுத்திய அழுக்கு மனிதர்கள், பால்காரர்களின் சைக்கிள்கள், நடைப்பயிற்சி மேற்கொள்ளும் பெண்கள், சிறுவர், சகலரும்.

மேற்கு நோக்கி கண்களைப்பதிக்க, அந்த நேரம் மதுரை செல்லும் அரசு பேருந்து விரைந்து வருகிறது. நின்று என்னை ஏற்றிக்கொள்கிறது. 'டி. கல்லுப்பட்டி, ஒரு டிக்கட்' என்று சொல்லுகிறேன். ஓர் இளைஞனின் அருகே செளகரியமாக அமர்ந்து கொள்ளுகிறேன். இருபது வயது மாத்திரமே இருக்கும் இளைஞன். நாகரீக உடை உடுத்தி, வாரப்படாத தலை. எதிர் காற்றில் அலைஅலையாய் அவனது தலைமுடி பறக்கிறது. நான் இருக்கும் இருப்பையே பொருட்படுத்தாத மாதிரி, காதுக்குள் வெள்ளை நிற ஒலிவாங்கியை சொருகிக்கொண்டு, மடியில் வைத்திருக்கும் செல் போனில் திரைப்படம் பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறான். திரைப்படத்தின் ஒலியிலிருந்து வடிந்து வரும் மிச்ச சொச்ச இசைத்துணுக்குகள் எனக்கும் இலவசமாக கேட்கிறது.