ஆயுத பூஜை

இனிமேலும் ஒத்திப்போட முடியாது என்று முணுமுணுத்துக் கொண்டே குமரேசபிள்ளை எழுந்தார்.

 இவ்வளவுக்கும் அவருக்கு முதுமையைத் தவிர வேறு எந்த நோயும் வெளியே தெரியவில்லை. ஆனாலும் அவரின் முணுமுணுப்போடுதான் பொழுது விடிந்தது. அன்றைக்கு ஆயுத பூஜை.

கட்டியிருந்த வேட்டியைப் போர்த்திக்கொண்டு படுத்திருந்தவர் விருட்டென்று எழுந்து கோவணத்தை யாரும் பார்த்து விடாதபடி வேட்டியை இடுப்பில் இடம் மாற்றிக் கட்டிக்கொண்டு புறப்பட்டார்.

குளத்தின் வடகரையில் வாயில் வேப்பங்குச்சியுடன் எருக்கம் புதர்களுக்கு இடையே அமர்ந்தார். வேப்பங்குச்சியின் நீளம் குறைந்து கொண்டிருந்தது. எழுந்தார்.

கரையோரத்தில் பாசி விலக்கித் தண்ணீரில் உட்கார்ந்து எழுந்தவர் வேட்டியை இறக்கிக் கொண்டு அப்படியே நாலடி தூரம் நடந்து குளத்திற்குள் போனார். வாயில் இருந்த வேப்பங்குச்சியைப் பல்லில் வைத்துக் கடித்து இரண்டாகப் பிளந்து, ஒரு பாதியைத் தண்ணீரில் எறிந்துவிட்டு மற்றொரு பாதியைக் கொண்டு குனிந்து நாக்கு வழித்தார்.

அவரது குமட்டல் சத்தம் போகிறவர்களைத் திரும்பிப் பார்க்க வைத்தது. அங்கேயே வாய்க் கொப்பளித்துத் துப்பினார். மீன்கள் வந்து மோதின. எச்சிலை இழுத்துச் சென்றன. கையால் எச்சிலை மீன்களுக்குத் தள்ளிவிட்டார். எச்சில் மறைந்த போதும் மீன்கள் வந்துகொண்டிருந்தன. பார்த்துக்கொண்டே கையால் தண்ணீரை அள்ளி முகத்தில் அறைந்து கொண்டார். தண்ணீர் பட்டதும் கண்கள் மூடிக்கொண்டன. முகமும் மனதும் தூக்கம் கலைந்தன. ஆனாலும் கவலை கிடந்தது.