வீடு தேடி வந்த மளிகைப் பொருள்

என் முதல் கவிதைத்தொகுப்பான எஞ்சோட்டுப் பெண் வெளியான போது தலைவரைச் சந்தித்து அதைக் கொடுப்பதற்காகப் போயிருந்தேன்.

- தமிழச்சி தங்கபாண்டியன்

அவரிடம் தந்தபோது அதில் கையெழுத்துப் போட் டுக்கொடுக்கும்படி கேட்டார். எனக்கு நடுக்கமே வந்துவிட்டது. எவ்வளவு பெரிய தலைவர்? அவருக்கு நாம் கையெழுத்துப் போட்டுத் தருவதா? 'நீ பிறந்த நாளுக்கு திருமண நாளுக்கு வாழ்த்துப் பெறுவதுபோல் அல்ல இது. ஓர் எழுத்தாளருக்குண்டான மரியாதை இது' என அவர் சொல்ல, நான் தடுமாறினேன். என்னிடம் பேனா ஏதும் இல்லை. அடுத்து நிகழ்ந்ததுதான் என்னால் மறக்கவே முடியாத அற்புதம்! பல காவியங்களை இயற்றிய தலைவர் தன்னுடைய பேனாவை சட்டைப் பையிலிருந்து எடுத்துக் கொடுத்தார். அதைக் கொண்டுதான் அன்று கையெழுத்திட்டேன். 'ஒப்புயர்வில்லாத தமிழினத் தலைவருக்கு' என எழுதிக்கொடுத்தேன். அந்த தருணம் என்றென்றைக்கும் மறக்கவியலாதது.