மல்லார் - நாத லயத்தின் வழியே ஒரு வாசமாலை!

நாகேஸ்வரன் கோயில் குழந்திதியிலேயே பிறந்து வளர்ந்து அங்கேயே முப்பது ஆண்டு வரை வாழ்ந்தவன் நான்.

- ரவிசுப்பிரமணியன்

கோயில் என்பது வெறும் மூலஸ்தான விக்ரஹத்தை வணங்கி வழிபடும் ஓர் இடம் மட்டுமல்ல; இசை, கதை சொல்லும் கதாகாலட்சேபம், பிரவசனம், தமிழ்க் கல்வெட்டுகள், நாட்டியம், ஓவியம், சிற்பம், ஆடு, மாடு, பாம்பு, பறவைகள் போன்ற உயிரினங்கள் - நந்தவனம், ஸ்தல விருட்சம், மூலிகைகள், கேணிகள், குளங்கள், பூஜை சின்னங்களின் வகைகள், தீப தூப வகைகள், பூ வாசனாதி திரவிய ஆடை அலங்கார வகைகள், பாத்திர சமையல் வகைகள், வான சாஸ்திரம், கட்டடக்கலை, ஸப்த தான படிக்கட்டு, இசைத் தூண்கள் என இப்படி இன்னும் நூறு நூறு கலாசார சம்பத்துகள் நிறைந்த ஒரு புனித இடம்.

கோயில் சார்ந்த ஊர்களில் திருவிழா என்பது வெறும் கோயிலுக்கான நிகழ்வு மட்டுமல்ல; உறவுகளின் நட்புகளின் பிணைப்பு, அடுத்த சந்ததிக்குச் சொல்லும் கலாசார சேதி, வேறு கலாசாரம் சார்ந்தவர்களுக்கான கலைகளின் அறிமுகம். இப்படி பல அம்சங்கள் உள்ளன.

இப்படியான திருவிழா நடக்கும் பத்து நாள்களின் விசேஷங்களிலும் நாகஸ்வர வாசிப்பைக் கேட்கும் பாக்கியம் எங்களுக்கு இருந்தது. பக்தர்களும் பக்தரல்லாதவரும் அதை ஆசை ஆசையாய் கேட்டுக்கொண்டுதான் இருந்தார்கள். பலவித காரணங்களால் கோயில்களின் விசேஷங்கள் குறையும்போது, வாசிப்பும் குறைந்து விட்டது.

பல கோயில்களில் சம்பிரதாய நடைமுறைகள் என்பது எழுதப்படாத சட்ட விதிகளால் திருத்தப்பட்டு பல விடுபடல்கள் அமலுக்கு வந்துவிட்டன. கோயில்கள் குறைந்தாலும், கோயில்களில் வாசிப்பது குறைந்தாலும் நாகஸ்வரம் என்னும் இசைக்கருவி இல்லாமல் போய்விடாது. ஏனெனில், அந்த மங்கல சங்கீதம் தமிழர்களின் மரபணுவில் கலந்த ஒன்று.

தமிழ்ச் சமூகத்தின் அடிப்படைக் கலை அடையாள இசைக்கருவிகளில் ஒன்றான நாகஸ்வரம், கோயில்களிலும் மட்டுமல்லாமல் பெரும்பாலும் நம் வாழ்வின் எல்லா விதமான மங்கலச் செயல்பாடுகளிலும் பின்னிப் பிணைந்த ஒன்று. பல விசேஷங்களுக்கு மங்கல இசை பயன்படுத்தப்படுவதால்தான் இன்னும் அது தன் ஜீவனைப் பிடித்துக்கொண்டு வாழ்கிறது.