പ്രണയം തുളുമ്പിയ കാൽപന്ത് കാലങ്ങൾ

ആവേശമാണ് ഓരോ ലോകകപ്പും. അതിന് ആൺപെൺ വ്യത്യാസമില്ല. ഇവിടെയിതാ ഒരു ഫുട്ബോൾ ആരാധിക, ഗൃഹാതുരത നിറഞ്ഞുതുളുമ്പുന്ന ലോകകപ്പ് കാലങ്ങൾ ഓർത്തെടുക്കുന്നു

- അനന്യ.ജി [e-mail]

 കാൽപ്പന്തല്ല കാൽ പ്രാന്താണ് ഈ കളിയെന്ന് പറഞ്ഞ നാളുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. കളി കാണാനായി അച്ഛൻ ഉറക്കമിളയ്ക്കുന്നതിന്റെ പൊരുളറിയാത്ത കാലം. ചീട്ട് പോലത്തെ ക്രിക്കറ്റ് കാർഡുകൾ കിട്ടുമായിരുന്നു. അതിൽ താരങ്ങളുടെ റൺസ്, ശരാശരി, സെഞ്ചുറികൾ എന്നിവ കാണും. മാഗസിനുകൾ ക്രിക്കറ്റ് കളിക്കാരുടെ വർണാഭമായ പോസ്റ്ററുകൾ തരും. പി.ടി. പീരിയഡുകളിലെ പിടിവലി ബാറ്റിനു വേണ്ടിയായിരുന്നു. പെൺകുട്ടികൾക്ക് ബാഡ്മിന്റൺ, ആൺകുട്ടികൾക്ക് ക്രിക്കറ്റ്; അതാണ് സ്കൂൾ നടപ്പ്. വൈകുന്നേരം ഗ്രൗണ്ടിൽ ഫുട്ബോൾ കളിക്കുന്ന ചേട്ടന്മാരെ കാണും. കൂട്ടിയിടിയും തെന്നിവീഴലുമൊക്കെയായി ചോര പൊടിയുന്ന കളിയാണിതെന്ന് മനസ്സിലുറച്ചു പോയി. ക്രിക്കറ്റിനെയും ടെന്നീസിന്റെയും ശാന്തസൗന്ദര്യത്തിനു മുന്നിൽ ഫുട്ബോൾ ഒരു പന്തിന് പിറകെയുള്ള ഒന്നരമണിക്കൂർ കൂട്ടയോട്ടമായിത്തോന്നി. ഒരുപാട് മഞ്ഞഷർട്ടുകാരെ നിരത്തിൽ കണ്ടതു മാത്രമാണ് ഇരുപത്തിയൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ആദ്യ ലോകകപ്പിനെക്കുറിച്ചുള്ള എന്റെ ഓർമ. ഫ്ലക്സ് ബോർഡുകളിൽ വായിച്ച 'കാനറി' എന്തെന്നറിയാതെ അന്തംവിട്ട കാലം.

അടുത്ത ലോകകപ്പ് വന്നത് വിംബിൾഡൺ സീസണിൽ. 'റൊണാൾഡോയുടെ അവസാന കപ്പാണിത്. വീട്ടിലെ ടി.വി.യിൽ ഫുട്ബോൾ മാത്രം തെളിഞ്ഞു. ക്വാർട്ടറിൽ ബ്രസീൽ തോറ്റപ്പോൾ ഇനി റിമോട്ട് കൈയിൽ കിട്ടുമെന്ന് കരുതിയ എനിക്ക് തെറ്റി. ഭാഗ്യത്തിന് ടെന്നീസ് ഫൈനൽ ആദ്യം കഴിഞ്ഞു. ഒത്തിരി വിയർപ്പിച്ചെങ്കിലും ഫെഡററെ ജയിക്കാൻ നദാലിന് പറ്റിയില്ല. അത്യുജ്ജ്വല ടെന്നീസ് കണ്ട സന്തോഷത്തിൽ ഫ്രാൻസും ഇറ്റലിയും ഗ്രൗണ്ടിലേക്കിറങ്ങിയപ്പോൾ ഞാനും കളിയിലേക്കിറങ്ങി.