ആത്മബന്ധമുള്ള ഇടങ്ങൾ

ഭംഗിയും സുഖസൗകര്യങ്ങളും പലയിടത്തുമുണ്ടാകും. ഭദ്രത പകരാൻ വീടിനേ കഴിയൂ...

വീടുകളെപ്പറ്റി ചിന്തിക്കുമ്പോഴെല്ലാം മനസ്സ് സെക്രട്ടറിയേറ്റിനു പിന്നിലെ ആ വീട്ടുമുറ്റത്തേക്കെത്തും! നഗരത്തിനു നടുവിലാണെങ്കിലും തിരക്കുകളൊന്നും തനിക്കുള്ളതല്ല എന്ന മട്ടിൽ ഒതുങ്ങി നിൽക്കുന്ന ചെറിയൊരു വീട്. വഴിയിലേക്കിറങ്ങിയാൽ കൊടിവെച്ച് കാറുകളും നേതാക്കൻമാരും. ചെറിയ മതിൽക്കെട്ട് കടന്നാൽ പിന്നെ ബഹളങ്ങളില്ലാത്ത വേറൊരു ലോകം. അവിടെയായിരുന്നു എന്റെ കുട്ടിക്കാലം. എന്നും സ്കൂൾ വിട്ടു വരുമ്പോൾ ഞങ്ങളെയും കാത്ത് കോലായിൽ മുത്തച്ഛൻ നിൽക്കുന്നുണ്ടാകും. മുണ്ടിന്റെ മടിക്കിഴിക്കുള്ളിൽ ഞങ്ങൾക്കു തരാനുള്ള നാരങ്ങാ മിഠായിയോ ജാം കേക്കോ എന്തെങ്കിലും കാണും. വീട്ടോർമകളിൽ ഇതിലും മിഴിവുള്ളൊരു ചിത്രം വേറെയില്ല.

കെട്ടിടങ്ങളും മിണ്ടും പറയും, കിനാവ് കാണും

കെട്ടിടങ്ങൾ നിർജീവവസ്തുക്കളല്ല. സന്തോഷിപ്പിക്കാനും ആശ്വാസം പകരാനും സ്വപ്നം കാണിക്കാനുമൊക്കെ അവയ്ക്കു കഴിയും. നേരനുഭവങ്ങളിലൂടെ ബോധ്യമായ കാര്യമാണിത്. വെല്ലൂർ മെഡിക്കൽ കോളജിൽ എംബിബിഎസിനു പഠിക്കുമ്പോൾ അവിടത്തെ ഏറ്റവും പഴയ കെട്ടിടങ്ങളിലൊന്നിലായിരുന്നു എന്റെ മുറി. മനുഷ്യരുടെ വേദനകൾ കണ്ട് മനസ്സ് മരവിക്കുന്ന സമയം. വൈകിട്ട് ഹോസ്റ്റലിലെത്തി കുളി കഴിഞ്ഞ് മുറിയോടു ചേർന്നുള്ള ബാൽക്കണിയിൽ നിൽക്കും. പൂന്തോട്ടങ്ങൾക്കിടയിലായി കരിങ്കല്ലു കെട്ടിയുണ്ടാക്കിയ കെട്ടിടങ്ങൾ, മനോഹരമായൊരു കുളം. അതിനു ചുറ്റും പൂത്തുലഞ്ഞ ചെമ്പകമരങ്ങൾ. സുഗന്ധവുമായെത്തുന്ന കുളിർകാറ്റിനൊപ്പം മൃദുലതയും മനസ്സിൽ ചേ ക്കേറും. ബാൽക്കണിയിൽ നിന്നും നിലം വരെയെത്തുന്ന മുടിയുള്ള റപുൺസൽ രാജ കുമാരിയായി ഞാൻ മാറും. മനസ്സ് ശാന്തമാകും.

ഇടങ്ങൾ സചേതനമാകണം