அம்மா என்னும் இணையற்ற உன்னதம்!

லகில் ஈடு இணையற்ற உன்னதம் என்று ஒன்று இருக்க முடியுமானால் அது தாய்மையாகத்தான் இருக்கும்.

- கட்டுரையாளர்: துணை வேந்தர், சாஸ்த்ரா நிகர்நிலைப் பல்கலைக்கழகம்.

ஒரு பொருளை ஒரு சில நிமிஷங்கள் பிடித்துக் கொண்டிருக்கச் சொன்னால், ஐந்து நிமிஷங்களில் சலித்துப்போய் கீழே வைத்துவிடுகிறோம். ஆனால் பத்து மாதங்கள் இரவு, பகல் என்று பாராமல் வயிற்றில் சுமந்து, பிறந்த குழந்தைக்குத் தனது ரத்தத்தைப் பாலாக்கி வழங்கி, வளர்த்து, அதன் ஒவ்வொரு வளர்ச்சியையும் பொறுமையாகக் கண்காணித்து வளர்க்கும் அந்த அம்மாவுக்கு ஈடு இணை தான் ஏது?

அன்னையும் பிதாவும் முன்னறி தெய்வம் என்று ஆரம்பப் பள்ளியில் கற்றுத்தந்த பாடத்தின் பொருளை முழுமையாக நாம் புரிந்து கொள்வது அவர்களது இழப்பில் தான் என்பதை இப்போது, எனது அன்னை யின் இழப்பில் அனுபவபூர்வமாக உணர்கிறேன். அம்மாவிடம் கேட்டால் சொல்லி இருப்பாள், அப்பாவாக நான்தானே இருக்கிறேன் என்று!

எட்டு நாள் குழந்தையாக இருக்கும் போதே தாயின் இழப்பு; மெட்ராஸ் மாநகரத்தில், பெரிய கூட்டுக்குடும்பத்தில் உறவினர்களுடன் சேர்ந்த வளர்ப்பு; இளம் வங்கியாளர் ஒருவருடன் திருமணம்; கும்பகோணத்தில், சுவாமிமலைக்கு அருகில் உள்ள கொட்டை யூர் கிராமத்தில், சாதாரண கூட்டுக் குடும்பம் ஒன்றில் திருமண வாழ்க்கை; மூன்று குழந்தைகளை சராசரி குடும்பத்தில் வளர்த்த பாங்கு; இத்தனைக்கும் நடுவில், மொத்த குடும்பமும் சென்னைக்கு இடம்பெயர, அதனை அமைதியாகக் கையாண்ட நேர்த்தி - இத்தனையும் இயல்பாகக் கடந்து செல்வது என்பதை எனது தாயின் வாழ்க்கையில் பார்க்க முடிகிறது.

தனது வங்கிப் பணியைக் கைவிட்ட கணவர், பொறியியல் கல்லூரியைத் தொடங்கி நடத்தத் தலைப்பட்ட நிலையில், எதிர்காலப் பாதுகாப்புக்கான நிச்சயம் இல்லாத போதும், துணை நின்று நம்பிக்கை ஊட்டிய லாகவம்; குடும்பத்தின் நிதிச் சிக்கல்களை எதிர்கொள்ள, தன்னுடைய நகைகளை விருப்பத்துடன் அவருக்கு அளித்த பக்குவம்; மாமனார் - மாமியாரையும் பாசத்துடன் பராமரித்த பண்பு - இவ்வளவுக்கும் இடையில், குழந்தைகளின் ஆசைகளையும், யதார்த்தமான வீட்டு நிலைமைகளையும் வயதுக்கு மீறிய முதிர்ச்சியுடன் சமநிலைப்படுத்திய அவரது குணநலன்களைப் பட்டியலிடப் பக்கங்கள் போதாது.