உன்னை நானறிவேன்,

“ரெடியா..?” "இல்லயில்ல, இன்னும் கொஞ்சம் பொறுங்க.'' "மணி இப்பவே பத்து ஆச்சுதியா.' தலையை குலுக்கிக் கொண்டபடி சமையல் மேடையில் ஏறி அமர்ந்து ஒரு காலை மடக்கி, மறுகாலை தொங்கவிட்டு ஆட்டிக் கொண்டிருந்தான் அக்னீஸ்வர்.

"சத்தம்‌ போடாம இரு அக்னி. ஜோதிர்மயி எழுந்திருக்க போறா. அவள்‌ எழுந்துட்டா என்னை வேலையே செய்ய விடமாட்டாள்‌. ''பேசிக்‌ கொண்டே தேவையான பொருள்களை எடுத்து வைக்க ஆரம்பித்தாள்‌.

சற்றுநேரம்‌ அங்கேயே சமாளித்து பார்த்தவன்‌, சமையல்‌ மேடையில்‌ இருந்து தாவி இறங்கி அணிந்திருந்த டீ சர்ட்டை சரி செய்து கொண்டபடி வெளியே வந்தான்‌.

கேமராவை டேபிளில்‌ வைத்துவிட்டு டைனிங்‌ டேபிளில்‌ தலை சாய்த்துக்‌ கொண்டு கண்களை மூடினான்‌. கண்கள்‌ அவன்‌ சொல்பேச்சு கேட்டது. உடம்பையும்‌ உணர்வையும்‌ தன்‌ கட்டுப்பாட்டுக்குள்‌ வைப்பது ஒரு மாயவித்தை. அதை கற்று தேர்ந்தவர்களுக்கு நரம்பும்‌, எலும்பும்‌ மகுடிக்கு கட்டுப்பட்ட பாம்பைப்‌ போல சொல்பேச்சு கேட்கும்‌.

பத்து நிமிடம்‌ உறக்கத்தின்‌ வழி வேறொரு உலகத்துக்கு பயணப்பட்டுக்‌ கொண்டிருந்தவனை, தியா வந்து கோள்களைப்‌ பற்றி குலுக்கி எழுப்பி விட்டாள்‌. தூக்கத்தை துரத்திக்‌ கொண்டு வந்த கொட்டாவியை புறங்கையால்‌ தடுத்துக்‌ கொண்டே தியாவைப்‌ பார்த்தான்‌.

"எல்லாம்‌ ரெடியா தியா. ?"'

"அச்சு. அதுக்குள்ளே தூங்கியாச்சு. வர வர ரொம்ப சோம்பேறி ஆயிட்டு வர்றே அக்னி. '"' அலுத்துக்‌ கொண்டே முன்னே நடக்க, "நீ என்னவோ பேசிக்க, ஆனால்‌ பத்து நிமிசத்தில்‌ வேலையை முடிச்சிட்டு என்னை ஆளை விடு"' என்பதுபோல அவள்‌ பின்னால்‌ எந்த எகிர்ப்பும்‌ இல்லாமல்‌ சென்றான்‌.

எப்போதும்‌ கேமராவை ஆங்கிள்‌ பார்த்து அதற்கான ஸ்டாண்டில்‌ பொருத்திவிட்டு தன்பாட்டுக்கு ஷூட்‌ செய்ய ஆரம்பித்து விடுவாள்‌. எப்போது அக்னி வீட்டில்‌ இருந்தாலும்‌, வம்பிழுக்கவாவது அவன்‌ கையில்‌ கேமராவை தந்து நிறுத்தி விடுவாள்‌.