பெருங்காதலோடு...

நிஜாம், சார்மினார், வளையல்கள், முத்து, அனைத்தையும் விட அகில உலக பிரியாணி பக்தர்களின் தலைநகரம், ஐடி தொழில்நுட்ப நிறுவனங்களின் பெருக்கத்தால் சைபராபாத் என்று அழைக்கப்படும் ஹைதராபாத்.

- வேதா விஷால்

ஜூப்ளி ஹில்ஸில் உள்ள நான்கு வயதான ஒரு லக்ஸுரி கேட்டட் கம்யூனிடி. நடுவில் சாலையும், சீரான இடைவெளியில் இரண்டு பக்கமும் ஐந்தைந்து வீடுகளைக் கொண்டது. எல்லாமே மேலும், கீழுமாக இருக்கும் ட்யூப்ளெக்ஸ் வீடுகள். இதைத்தவிர ஒரு வீட்டின் மாடியில் ஜிம், கீழே கம்யூனிடி ஹால் இருந்தது. சற்றுத் தொலைவில் இருந்த இன்னொரு சிறிய கட்டிடத்தில் செக்யூரிட்டி, ப்ளம்பர், எலக்ட்ரீஷியன்கள், மற்றும் துப்புரவுப் பணியாளர்களுக்கான உபகரணங்களும் ஓய்வறைகளும் இருந்தது.

காய்கறி, பழங்கள், பால், தண்ணீர் கேன் போன்றவை, சிசிடிவி கண்காணிப்புடன் தினமும் உள்ளேயே கிடைக்கும்.

காலை எட்டு மணிக்கு, தன் பத்து மாத மகனைத் தோளில் தூக்கிக் கொண்டு, ஒன்றாம் வகுப்பு படிக்கும் மகள் ஸ்ரீயாவை அந்தப் பிரபலமான ஸ்கூல் பஸ்ஸில் ஏற்றினான், அனந்தன். அவனோடு இன்னும் இரண்டு தாய்மார்களும் அவர்களின் குழந்தைகளை ஏற்றி விட்டனர்.

அந்தப் பெண்கள் இருவரும் தெலுங்கில் மாட்லாடிக்கொண்டிருக்க, வீட்டை நோக்கி நடந்த அனந்தனுக்கு தன்னையே யாரோ உற்றுப் பார்ப்பது போல் இருந்தது. இரண்டு மூன்று நாட்களாகவே, அனந்தன் வெளியில் வரும்போதெல்லாம், இப்படித்தான் உணர்கிறான்.

ஒருவாரம், பத்து நாள் இருக்கும். எதிர் வீட்டில் யாரோ புதிதாக குடி வந்திருக்கிறார்கள் போலத் தெரிந்தது.

குழந்தை அடுத்த வீட்டு வாசலில் இருந்த நாயைக் காட்டி "பௌ.. பௌ.. என்று துள்ளவும், சற்று அருகில் சென்று குழந்தைக்கு நாயைக் காட்டினான்.

மகிழ்வுடன் கத்தி, சிரித்த தன் குழந்தையின் அழகில் தானே மயங்கினான். பின்னே? எல்லாரும் அப்பாவையே உரிச்சு வெச்சிருக்கான் என்று சொல்கிறார்களே?

கதவைத் திறத்து நுழைந்தவுடன் 'ஜிங்லி, ஜாஸ்ல பெட்ரோல் இருக்கா? அப்புவைக் குடுங்க. பீட் பண்ணிட்டுக் கிளம்பறேன்" என்றாள், அதுல்யா. அனந்தனின் மனைவி.

"ஜுரமா இருந்தா போக வேணாம்டா லவி. நைட் முழுக்க புரண்டுக்கிட்டே இருந்த" என்று அவள் நெற்றியில், கழுத்தில் கை வைத்துப் பார்த்தான்.

"இப்ப பீவர் இல்ல. டயர்டா இருக்கு. ஒரு மீட்டிங் இருக்கு. லஞ்சுக்கு வந்துடறேன்" என்று குழந்தையை வாங்கிக் கொண்டாள். அனந்தன் எகனாமிக் டயம்ஸை பிரித்து வைத்துக் கொண்டான்.