લાફ્ટર વાઇરસ

એમને ગાવાનો જીવલેણ શોખ છે

- હર્ષદ પંડ્યા ‘ શબ્દપ્રીત'

કહેવાય છે કે જેને સંગીતમાં રસ હોય એના કાન સંગીત સિવાય બીજું કશુંય સાંભળવા માટે ટેવાયેલા જ નથી હોતા. ના, સગી વાઇફનું પણ સાંભળે નહીં, અંજામ જે આવવો હોય એ આવે.

અમારા એક સંબંધી બહેન છે, એમનાં પુત્રવધૂને નાનપણથી જ ગાવાનો ભયંકર શોખ. આવા શોખને કારણે તો ૪૦ વર્ષ પછી માંડ-માંડ એમનું લગ્ન થઈ શક્યું. એ તો આભાર માનો એમના પતિનો, કે એમની શ્રવણશક્તિ લગ્ન પહેલાં જ રિટાયર્ડ ગઈ હતી. ઈશ્વરને કેટકેટલાંનું કેવું-કેવું ધ્યાન રાખવું પડે છે, નહીં? આપણો બાબુ બૉસ પણ આમાં બાકાત નથી.

બાબુ બૉસને આમેય સંગીતનો શોખ ભારે. સાંભળનારને સમજાય કે ન સમજાય, પણ જ્યારે એને ગાવાનો ઍટેક આવે એટલે એ ઝાલ્યો ન રહે. એને પકડી રાખવો પડે.ભાઈ બાબુ આપણે એને પૂછીએ કે, ‘આ કયા રાગમાં તું ગાય છે?’ ત્યારે એકદમ ગાવાનું બંધ કરીને, આંખો બંધ કરીને કહે: ‘હું ગાઉં છું એ મહત્ત્વનું છે, શું ગાઉં છું એ મહત્ત્વનું નથી. સાંભળ્યા પછી તમે જ રાગ નક્કી ન કરી શકતા હો, તો ધૂળ પડી તમારા કાનમાં, એટલે કે... તમારા સાંભળવામાં.' આટલું કહી, વળી પાછો એ ગાવાના હળવા હુમલાનો ભોગ બની જતો

જ્યારથી બાબુ બૉસે ઘરમાં હાર્મોનિયમ અને વાયોલિન લાવવાનું નક્કી કર્યું ત્યારથી જુનિયર બૉસે, એટલે કે બાબુના પુત્ર ઝિંચુએ મનમાં ને મનમાં ગુટરગુ...ગુટરગુ... કરવાનું શરૂ કરી દીધું. બટકબોલાં બબિતા- ભાભી તો પોતાની જાતને દિલરુબા તરીકે જ માનીને વગર મૂછે સ્મિત કરતાં થઈ ગયાં, પણ એમના પડોશી પૂનમ પકોડી તો અમાસનું અંધારું ઓઢી લીધું હોય તેવાં થઈ ગયાં. એકવાર તો બાબુની ‘તાનસેની’ આખા ફ્લેટમાં એવી તો રેલાઈ ગઈ કે પૂનમ પકોડીએ તો કોઈ હાડોહાડ કવિની અદાથી મધુર ભાવે વિનંતીનો સૂર કાઢીને કહેલું પણ ખરું કે, ‘હે કાનસેનભાઈ... માફ કરજો...

હે તાનસેનભાઈ, તમારા સંગીતથી મારા કાન ભીંજાઈ ગયા છે. એનો મનેઆનંદ છે, પણ હવે તો ફોગાઈ જવા આવ્યા છે. કાન જ જતા રહેશે તો તમારા સંગીતનું કર્ણપાન હું નહીં કરી શકું. માટે સંગીતના પૂર્વસૂરિઓના વંશજ! તું મારા કાન પર નહીં, નો તારી કરિયર પર, ખમૈયા કર... બાપલા બમૈયા... આ...આ... કર.’ અને ત્યારથી બાબુ બૉસનું સંગીત અટકી જતું.