వార్ధక్యంలో పరమాత్మ నాశ్రయించాలి!.

ఎవ్వరైనా, బాల్యం, యవ్వన, వార్ధక్యాదులను అనుభవించి తీరాల్సిందే. చివరకు మరణమే దేహ ధర్మం.

- డా॥ పులివర్తి కృష్ణమూర్తి

ఎవ్వరైనా, బాల్యం, యవ్వన, వార్ధక్యాదులను అనుభవించి తీరాల్సిందే. చివరకు మరణమే దేహ ధర్మం. అలాంటప్పుడు ఆ ఆపద మన ఎదురుగానే ఉన్నప్పుడు అది రాకముందే విజ్ఞులైనవారు ఆత్మశ్రేయమునకై పాటు పడటం ఉత్తమం. వృద్ధాప్యం వచ్చినప్పుడు శరీరం తన జవసత్వాలను కోల్పోతుంది.ఇంద్రియాలు పట్టు తప్పుతాయి. జ్ఞా పకశక్తి మందగిస్తుంది.నడవడానికి శక్తి వుండదు.మూడవ కాలు అంటే సహాయం కావాల్సి వస్తుంది. భర్తృహరి చెప్పినట్లుగా వాక్యం వచ్చినప్పుడు శరీరం ముడతలు పడిపోతుంది.నడక తొట్రుపడుతుంది.వారి పళ్లు ఊడిపోతాయి. చూపు మందగిస్తుంది. చెవుడు అధికమవుతుంది. ఇంట్లోనివారూ చెప్పిన మాట వినరు.

ముసలితనం జీవునికి ఒక బాధాకరమైన అవస్థ అవుతుంది. ఈ వార్ధక్యంలో ఆసనం వేసుకుని కూర్చుని ధ్యానం చేద్దామంటే కాళ్లు పట్టుకొనిపోతాయి. ఇక పురాణ గ్రంథాలు చదువుదామంటే కంటికి చత్వారం రావడంతో చూపు ఆనదు.హరికథలు, వేదాంతోపన్యాసాలు విందామా అంటే అది చెవుడు వలన సాధ్యం కాదు. ఏవైనా మంచి శ్లోకాలూ, ఉపనిషద్వాక్యాలు కంఠస్థం చేద్దామంటే జ్ఞాపకశక్తి మందగించడంతో అది వీలుపడదు. ఇక వార్థక్యంలో తరించేందుకు ప్రయత్నం ఏ విధంగా చేయాలి? కనుక మోక్ష కాంక్ష, బాల్యమూ, యవ్వనంలోనే పరమార్థ సాధనలను పరిపూర్తి గావించుకోవడం శ్రేయస్కరం.