வாழ்வேன் உனக்காக.

பரணி வெளியே போவதற்கு ரெடியாகி டிரஸ் பண்ணிக் கொண்டு ரூமிலிருந்து வெளியே வந்தான். வயது முப்பத்தைந்து, பணக்கார களையுடன் அழகு மிளிரும் தோற்றம்.

- பரிமளா ராஜேந்திரன்

ஹாலில் உள்ள சோபாவில் அமர்ந்தவன், ரேவதி குழந்தையுடன் உள்ளிருந்து வருவதை பார்த்தான்.

"ரோஹித் கண்ணா... இன்னும் நீ தூங்கலையா” குழந்தை அவனைப் பார்த்ததும், பொக்கை வாய் திறந்து சிரிப்புடன் அவனிடம் தாவியது.

குழந்தையை வாங்கியவன் அதன் பட்டு கன்னத்தில் முத்தமிட்டு ஒன்றரை வயது மகனை மடியில் உட்கார வைத்து கொண்டான். மிருதுவான மயிலிறகு போன்ற தலைமுடியை பாசத்துடன் வருடியவன்.

''குழந்தைக்கு பால் கொடுத்துட்டியா ரேவதி"

"இப்பதாங்க குடிச்சான். இனிமேல்தான் தூங்க வைக்கணும்” அதற்குள் அங்கு டிரைவர் முருகன் வர, '

'ஐயா 'ஜாகுவாரை' போர்டிகோவில் நிறுத்திட்டேன். ஏர்போட்டிற்கு நானும் வரட்டுமா" 

"வேண்டாம் முருகன். எதுக்கு நீங்க... ப்ளைட் இரண்டு மணிக்கு தான் வருது. மாமா வெளியே வர எப்படியும் நாலாகிடும். நான் போய் கூட்டிட்டு வரேன். நீங்க வழக்கம் போல காலையில் வாங்க. மாமா இரண்டு மாசம் இருப்பாரு. அதுவரைக்கும் அவருக்கு நீங்க கார் ஓட்டினால் போதும். மத்தபடி தேவைன்னா பாக்ட்டரியிலிருந்து ஆள் வரச் சொல்லியிருக்கேன். இனோவா நல்ல கண்டிஷனில் இருக்கு தானே"

"ஆமாங்க. போனவாரம் தான் சர்வீஸ் பண்ணி எடுத்து வந்தோம். மானேஜர் டயர் கூட மாத்த சொல்லிட்டாரு. எல்லா வேலையும் பண்ணியாச்சு"

"வெரிகுட்... மாமா இருக்கிற வரை 'இனோவா' தான் யூஸ் பண்ணுவாரு.சரி. நீங்க கிளம்புங்க"