தற்சார்பு கிராமங்கள் எப்போது சாத்தியம்?

இந்தியாவில் வாழும் 142 கோடி பேரில், சுமார் 82 கோடி பேர் குடிநீர், உணவுக்கு பெரும் போராட்டத்துடன் வாழ்ந்து வருகின்றனர். இந்த 82 கோடி பேருக்குத்தான் உணவு பாதுகாப்புச் சட்டத்தின் மூலம் இலவச அரிசித் திட்டத்தை நான்கு ஆண்டுகளுக்கு நீட்டிப்பு செய்துள்ளது மத்திய அரசு. இவர்களின் வாழ்க்கை மேம்படாமல் இந்தியா ஒரு நாளும் முன்னேற்றமடையாது.

- கட்டுரையாளர்: பேராசிரியர்.

கிராமங்களைச் சேர்ந்த மனிதர்களிடம் உரையாடினால், ஏதோ ஒரு சலிப்பு, வெறுப்பு, இயலாமை, நம்பிக்கையற்ற தன்மை, அச்ச உணர்வு என பல உணர்வுகளை வெளிப்படுத்துகின்றனர். கிராம வாழ்க்கை என்பது அவ்வளவு சுலபமானதாக இல்லை என்பதைத்தான் இவை காட்டுகின்றன.

கிராமங்களிலிருந்து புலம்பெயர்ந்து நகரங்களுக்குள் வந்து பணி செய்வோர் வாழ்க்கை சிறப்பானதாக அமையவில்லை என்பதை அவர்களின் புலம்பலில் நாம் காணமுடியும்.

சுதந்திரம் அடைந்து 77 ஆண்டுகளைத் தாண்டியும் ஏழைகளின் வாழ்வு ஏன் ஏற்றம் பெறவில்லை என்று எண்ணும்போது நம் அரசு யாருக்காக செயல்படுகிறது என்ற கேள்வி எழுவது நியாயம்தான். உலகம் வியக்கும் வகையில் நம் பொருளாதாரம் வளர்ச்சியடைந்த நாடுகளுடன் போட்டி போட்டு வளரும்போது ஏழைகளின் வாழ்வில் மட்டும் ஏன் ஏற்றத்தைக் கொண்டுவர அரசால் முடியவில்லை?

அரசு செயல்படாமல் இந்த வியத்தகு பொருளாதார வளர்ச்சி சாத்தியமில்லை. ஏன் பொருளாதார வளர்ச்சியைக் கொண்டுவர முடிந்த அரசுக்கு, ஏழை மக்களுக்கான மேம்பாட்டைக் கொண்டுவர இயலவில்லை?

பொருளாதார வளர்ச்சிக்கான கொள்கைகளை அரசு உருவாக்குகிறது. அதற்கான கட்டமைப்புகளையும் உருவாக்குகிறது. இயற்கை வளத்தையும், மனிதவளத்தையும், தொழில்நுட்பங்களையும், அரசு உருவாக்கிய கொள்கைகளையும் பயன்படுத்தி தொழில் நிறுவனங்களும், சந்தை நிறுவனங்களும் பொருளாதார வளர்ச்சியை ஏற்படுத்துகின்றன.

அதே அரசுதான் மக்களின் மேம்பாட்டுக்கான கொள்கைகளையும், திட்டங்களையும் கட்டமைப்பு வசதிகளையும் உருவாக்குகிறது. அந்தக் கொள்கைகளையும், திட்டங்களையும், கட்டமைப்பு வசதிகளையும் பயன்படுத்தி பெரும்பான்மை மக்கள் தங்கள் வறுமையைப் போக்கிக்கொள்ள முடியவில்லை; வாழ்க்கையை செழுமைப்படுத்திக்கொள்ள முடியவில்லை.

ஒட்டுமொத்தமாக மக்கள் முன்னேறவில்லை என்று கூறமுடியாது. சந்தைக்குள் பங்காளராகச் சென்றவர்கள், பணியாளர்களாகச் சென்றவர்கள், அரசு அதிகாரியாக- அலுவலராக - அரசியல் கட்சிகளுக்குள் சென்றவர்கள் என இவர்கள் அனைவரும் தங்கள் வாழ்க்கையை வளமையாக்கிக்கொண்டார்கள். நகர்ப்புறத்துக்கு வணிகத்துக்காக சென்றவர்களும், வெளிநாடுகளுக்கு உழைக்கச் சென்றவர்களும் தங்கள் வாழ்க்கைக்குத் தேவையான பொருள்கள் கொண்டு கிராமங்களில் வசதியுடன் வாழ்ந்து வருகின்றனர்.