துண்ணடை நல்கல்‌ வேந்தற்குக்‌ கடனே.!

சங்க காலம்‌ வீரயுகம்‌.

அகத்தில்‌ காதல்‌, புறத்‌ தில்‌ மோதல்‌' என்பதுவே அக்கால வாழ்‌ வாக அமைந்தது. இவை இரண்டும்‌ அறத்‌ தின்வழி இயங்கின என்பதே சிறப்பு. பொன்முடியார்‌ என்னும்‌ பெண்பாற்‌ புலவர்‌ தாய்‌, கொல்லன்‌, அரசன்‌, மகன்‌ அகியோரின்‌ கடமை களைத்‌ தெரிவிக்கும்‌ பாடல்‌ ஒன்றைப்‌ பாடியுள்‌ளார்‌. அது மிகப்‌ பெரும்பாலோர்க்கு நன்கு அறிமுகமான பாடல்‌ அகும்‌. அப்பாடல்‌ மறக்குடி மக ளொருத்தியின்‌ கூற்றாக அமைந்துள்ளது. அது, ஈன்று புறந்தருதல்‌ என்றலைக்‌ கடனே சான்றோன்‌ ஆக்குதல்‌ தந்தைக்குக்‌ கடனே வேல்வடித்துக்‌ கொடுத்தல்‌ கொல்லற்குக்‌ கடனே நன்னடை நல்கல்‌ வேந்தற்குக்‌ கடனே ஒளிறுவாள்‌ அருஞ்சமம்‌ முருக்கிக்‌ களிறு எறிந்து பெயர்தல்‌ காளைக்குக்‌ கடனே (312) என்பதாகும்‌. இதற்கு, "மகனைப்‌ பெற்று வளர்த்துவிடுதல்‌ எனது கடமையாகும்‌; அவனை நற்பண்புகளால்‌ நிறைந்தவன்‌ அக்குவது தந்தையினது கடமையாகும்‌; அவனுக்குத்‌ தேவைப்படும்‌ வேலை உருவாக்‌ கித்‌ தருவது கொல்லனது கடமையாகும்‌; நல்லொ முக்கத்தைக்‌ கற்பிப்பது நாடாளும்‌ வேந்தனது கடமையாகும்‌; விளங்குகின்ற வாளைக்‌ கையில்‌ ஏந்திச்‌ சென்று தடுத்தற்கரிய போரைச்‌ செய்து பகைவர்‌ களிற்றியானைகளைக்‌ கொன்று வெற்றி யொடு மீளுவது காளையாகிய மகனது கடமை யாகும்‌" என்றே பலரும்‌ பொருள்கொண்டுள்ளனர்‌. இப்பாடலின்‌ நான்காம்‌ அடியில்‌ உள்ள 'நன்‌னடை" என்பதற்கு மாற்றாகத்‌ தண்ணடை' என்‌ னும்‌ பாடம்‌ உள்ளது. இப்பாட வேறுபாடு புறத்‌ திரட்டில்‌ இருப்பதாகப்‌ புலியூர்க்‌ கேசிகன்‌ தமது உரையில்‌ காட்டியுள்ளார்‌. எனினும்‌ அவர்‌ நன்‌னடை' என்னும்‌ பாடத்தையே போற்றிக்‌ கொண்‌ டுள்ளார்‌. அனால்‌ மர்ரே பதிப்பு 'தண்ணடை' என்பதனையே பாடமாக அமைத்துள்ளது. இப்‌பாட வேறுபாடு சிந்தனையைத்‌ தூண்டுவதாக அமைந்துள்ளது.

அக்காலத்தில்‌ ஆடவரைப்‌ போலவே பெண்‌ களும்‌ வீரம்‌ நிறைந்தவர்களாகத்‌ திகழ்ந்துள்ளார்‌கள்‌. அவர்களது வீரம்‌ குறித்த பாடல்களைப்‌ படிக்கும்போது மெய்‌ சிலிர்க்கிறது.

"என்‌ மகன்‌ எங்கே என்று வினவுகிறாய்‌. அவன்‌ இருக்கும்‌ இடம்‌ அறியேன்‌. அனால்‌, இஃது என்‌ மகனை௱ன்றவயிறு; புலிதங்கிப்‌ புறப்பட்ட குகை. அவன்‌ இதுபோது போர்க்களத்தில்‌ இருப்பான்‌" (86) என்கிறார்‌ காவற்பெண்டு என்னும்‌ தாய்‌.