மறவாத நினைவலைகள்

சுற்றுலா செல்வது என்றாலே சிறுவயதில் இருந்து இன்றுவரை எனக்கு அலாதிப் பிரியம்.

பாலர் சுற்றுலா பள்ளிச் சுற்றுலா என்று கடந்து வந்த காலவோட்டத்தில் பல்கலை வந்த பின்னும் ஓர் மகிழ்வுச் சுற்றுலா. இரண்டாம் வருடத்தில் இரண்டாம் அரையாண்டு நகர்ந்து கொண்டிருக்கின்றது.  யாழ்ப்பாணப்பல்கலைக்கழகத்தின் 42ஆம் அணி மாணவர்கள் சீனியாறிட்டி(seniority) பெற்று பட்டாம்பூச்சிகளாய் பல்கலையில் சிறகடித்துப் பறந்து கொண்டிருக்கின்றார்கள். அத்தருணத்தில் 'மலையகம் நோக்கிய பயணம்' என்ற தலைப்பில் யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகத்தின் 42ஆம் அணி சுற்றுலா செல்வதற்கான முதற் கட்டமாக அதற்கென தனி வட்சப் குழு ஒன்றைத் திறந்து மாறி மாறி உரையாடிக் கொண்டிருக்கின்றார்கள்.

சுற்றுலாவில் இடம்பெற வேண்டிய அனைத்து திட்டங்களும் வட்சப் குழுமத்தில் பேசி முடிந்து விட்டது. ஆனால், சுற்றுலாதான் எப்போது? என்ற ஏக்கத்தில் பலரை போன்று நானும் ஒருவனாய் காத்திருந்தேன். நாட்கள் சில நகர்ந்த பின் அந்த குழுவில் திட்டமிட்டபடி சுற்றுலாவிற்கு புறப்பட தயாராகினோம்.

வழமை போன்று அது ஒரு வெள்ளிக்கிழமை. அதிகாவை இரண்டு மணிக்கு யாழ்ப்பாணப் பல்கலைக்கழகத்தின் நுழைவாயில் முன்பாக அனைவரும் வந்து நின்றோம். எப்படியும் நம்மட கம்பஸ் பெடியள் இரண்டு மணி என்று சொன்னால் மூன்று மணிக்குத்தான் வருவாங்கள் என்பது எம் அனைவருக்கும் நன்றாகவே தெரியும். அவ்வாறிருக்க அதிகாலை மூன்று மணிக்கு அனைவரும் ஒன்று சேர்ந்து விட்டோம். 60 பேருடன் பயணிக்க வேண்டிய சுற்றுலா திடீரென 70 ஆக மாறியது. இருந்தபோதும் தாம் அனைவரும் நல்ல சிநேகிதங்கள் என்ற படியால் 'சமாளிச்சு போகலாம், ஏறுங்கடா மச்சான்" என்று அனைவரையும்பேரூந்தில் ஏற்றி விட்டோம்.