ஆன்மா பற்றிய உண்மையை உணர முடிவதில்லை!

“ஆகவே அர்ஜுனா, ஆன்மாவைப் பற்றியதான சந்தேகம் தெளிந்தாயல்லவா? இனிமேலும் ஏதேனும் சந்தேகம் இருக்கு மானால், அதை ஞானம் என்ற வாளால் வெட்டி எறி.

- பிரபு சங்கர்

ஸ்ரீ கிருஷ்ண அமுதம் - 75 (பகவத்கீதை உரை)

தஸ்மா தக்ஞானஸம்பூதம் ஹ்ருத்ஸ்தம் ஞானாஸினாத்மன

சித்த்வைனம் ஸம்சயம் யோகமாதிஷ்டோத் திஷ்ட பாரத (4:42)

அப்படி எறிந்தாயானால், அத்தகைய யோகத்தை மேற்கொண்டாயானால், உன் போர்வாள் உயரே எழும். உன் லட் சியம் பூர்த்தியடையும்.” இல்லாததையெல்லாம் இருப்பதாகக் காட்டுவது சந்தேகம். இருப்பதையும் இல்லாததாகக் காட்டுவதும் அதுவே! இந்த சந்தேகம் எதனால் எழுகிறது? பெரும்பாலும் குற்ற உணர்வினால்தான்; சுய நம்பிக்கை அற்றுப் போவதால்தான். கண்கள் பார்ப்பதையும், காதுகள் கேட்பதையும் வைத்து உடனே எந்த முடிவுக்கும் வரக் கூடாது. 'மெய்ப்பொருள்' காணவேண்டும். அப்படி மெய்ப் பொருள்காண, ஞானம் வேண்டும். இது அப்படி இருக்குமோ என்ற சந்தேகத்துக்கும், இது அப்படி இருக்காது என்ற உறுதிக்கும் இடைப்பட்ட நிலையில் ஞானம் தடுமாறுகிறது.

ஒரு சம்பவத்தில் தோன்றும் சந்தேகம் நிவர்த்தி செய்யப்பட்டாலும், இன்னொரு சம்பவத்தில் மீண்டும் சந்தேகம் தோன்றுகிறது என்றால், அந்த மனதுக்குள் ஞானம் புக அஞ்சுகிறது என்று அர்த்தம். இரு சம்பவங்களுக்குமான பரிமாணங்கள், காலநிலை, சூழல் எல்லாம் மாறுபட்டிருப்பதே இரண்டாம் முறையும் சந்தேகம் முளைவிடக் காரணம்.

ஆனால், எல்லாமே மாயை என்ற உணர்வு வந்துவிட்டால், அதாவது ஞானம் பிறந்துவிட்டால், சந்தேகம் கிளர்ந்தெழவாய்ப்பே இல்லை, ஒருமுறைகூட!