മാമല കാണാൻ കൊല്ലങ്കോട്ടേക്ക്

ചുരം കടന്നുവരുന്ന പാലക്കാട്ടെ കാറ്റിന്, ഉടലാകെ വരിഞ്ഞുമുറുക്കുന്ന വശ്യതയുണ്ട്. കരിമ്പനകളെയുലച്ചെത്തുന്ന കാറ്റിനോടൊപ്പം നെല്ലിയാമ്പതിയുടെ താഴ്വരയിലുള്ള കൊല്ലങ്കോട് ഗ്രാമത്തിലേക്ക്. കെട്ടുകഥകൾ നിറഞ്ഞുനിൽക്കുന്ന ചിങ്ങൻചിറയും സീതാർകുണ്ടും കാത്തിരിക്കുന്നു

- VINEETHA BHASKARAN

പാലക്കാട് പശ്ചിമഘട്ടവിടവിലെ മാമലകൾക്ക് ഏറ്റവും ചന്തം കൂടുന്നത് കൊല്ലങ്കോട്ടു വെച്ചാണ്. പാലക്കാട്-പൊള്ളാച്ചി റൂട്ടിലെ, തമിഴ്ച്ചുവയുള്ള മലയാളഗ്രാമഭംഗി. വെള്ളമേഘങ്ങളുടെ മേലാപ്പും കവികൾ പാടിയ വയലേലകളും മാമലകളും മാന്തോപ്പുകളും കണ്ടുകൊണ്ട്, ചിങ്ങൻചിറയിലേക്ക്. കൊല്ലങ്കോട്ടുനിന്ന് പത്തുകിലോമീറ്റർ തെക്കുകിഴക്കായാണ് ചിങ്ങൻചിറ. പണ്ടുകാലത്ത് സിംഹം വെള്ളം കുടിക്കാനെത്തിയ ചിറ, അതിൽനിന്നാണ് ചിങ്ങൻചിറ എന്ന സ്ഥലപ്പേരുണ്ടായത്. ആദ്യം കണ്ടത് ഒരു ചെറിയ ആർച്ചും ബോർഡുമാണ്, പ്രകൃതിക്ഷേത്രം. അതിന് പിനിലായി പ്രതാപിയായൊരു ആൽമരം. ഓരോ വേരും മണ്ണിനെ മാത്രം തൊട്ടു നമസ്കരിച്ച്, അതിന്റെ സ്വച്ഛതയിൽ ശാന്തമായങ്ങനെ നിൽക്കുന്നു. വേരുകൾക്കിടയിലാണ് ഇവിടത്തെ പ്രതിഷ്ഠയായ കറുപ്പസ്വാമിയുടെ ഇരിപ്പിടം.  വേറെ വലിയ ഗോപുരങ്ങളോ ശ്രീകോവിലോ ഒന്നുമില്ല. ആൽമരത്തിനടുത്തേക്ക് നടന്നു. ഉടൽ വരിഞ്ഞ ഉ ക്കാറ്റ് അപ്പോഴേക്കും കനിവ് കാട്ടിയിരുന്നു. കനിഞ്ഞതല്ല, പേരാലിന്റെ ആയിരമായിരം കൈകളിൽ തട്ടി, തലകുനിച്ച് മടങ്ങേണ്ടിവന്നതാണ്.

കാടിനോട് ചേർന്നുകിടക്കുന്ന തമിഴ് ദേവതാസങ്കല്പമാണ് കറുപ്പസ്വാമി. വേരിറങ്ങിയ ശിഖരങ്ങളോടൊപ്പം കളിത്തൊട്ടിലുകൾ കൊണ്ടും കുഞ്ഞ് മരവീടുകൾകൊണ്ടും മണികിലുക്കങ്ങൾ കൊണ്ടുമെല്ലാം സമ്പന്നമാണ് പേരാൽ. കാര്യസാധ്യത്തിനുള്ള കാണികകൾ സ്വീകരിക്കുന്ന ആൽ, മറുവശത്ത് ചിറയെ തൊട്ടും തൊടാതെയും കഥകൾ പറഞ്ഞു നിൽപ്പാണ്.

കളിയാട്ടത്തിലെ കോലോത്തെ തമ്പ്രാട്ടിയുടെയും പെരുമലയന്റെയും മംഗല്യവും ഒടിയൻ മാണിക്യന്റെ അവസാന ഒടിവയ്ക്കുമെല്ലാം നടന്നത് ഇവിടെവെച്ചാണ്. സന്ധ്യമയങ്ങിയുള്ള ചിങ്ങൻ ചിറയിലെ കഥകൾക്ക് പേടിയുടെ താളമുണ്ട്. കഥകളുടെ സങ്കീർണത കൂട്ടാൻ കാത്തു നിന്നില്ല.

ഇനി കാണേണ്ടത്, സീതാർകുണ്ടാണ്. ചിങ്ങൻചിറ കടന്ന്, കൊടുക്കപ്പാറ വഴി സീതാർകുണ്ടിലേക്ക്. എത കൊതിപ്പിച്ചിട്ടും താമരപ്പാടത്തിന് മതിയാവുന്നില്ലായിരുന്നു. എങ്ങനെ മതിയാവാനാ,