దండన లేని శిక్షణ అవసరం

బోధనా రంగంలో ఉన్న వారు పిల్లల మనోవికాసాన్ని అర్థం చేసు కుంటూ సామాజిక, ఆర్థిక, రాజకీయ సాంస్కృతిక నేపథ్యా లను గమనంలో ఉంచుకుని తమ బోధనా వ్యూహాలను తీర్చి దిద్దుకోవాలి.

- - జి.బి.వెంకటేశం ఎమ్.ఎస్.పి., ఎమ్.ఎడ్.

కేవలం పాఠ్యంశాల బోధన, పరీక్షలు, మార్కులు మాత్రమే అనుకుంటే సరిపోదు.

బాల్యం భావి జీవితానికి పునాది వంటిది. అది మధురమైనది, ఆనందకరమైనది, ఆహ్లాదకరమైతే సమాజం సానుకూలమైన దిశలో పయనించడానికి దోహదపడుతుంది. బాల్యంపై ఇతరుల పెత్తనాలు ఎన్నో పని చేస్తుంటాయి. వీటిని ఇంట్లో, సమాజంలో, పాఠశాలల్లో చూడవచ్చు. ప్రపంచవ్యాప్తంగా పిల్లలకు అనేక రూపాల్లో శిక్షలను విధిస్తున్నారు. అయితే ఎన్నో ఉద్యమాల ఫలితంగా అంతర్జాతీయంగా బాలల హక్కులపై తీర్మానాలు ఒప్పందాలు జరిగాయి. ఎన్నో దేశాలు వీటికి అనుగుణంగా తమ చట్టాల్లో మార్పులు తీసుకొచ్చాయి.

మొక్కై వంగనిది మానై వంగునా అనే బాల్యం నుంచే పిల్లలపై శిక్షలు, నియంత్రణలు అమలవుతున్నాయి. అదంతా వారి మంచికేనని, వారి భావి జీవితం బాగుండాలన్న తపనతో జరుగుతున్నట్లుగా చెబుతారు. తమ మాట వినట్లేదనో, సరిగ్గా చదవట్లేదనో, చెడు మాటలు, చెడు తిరుగుళ్లు, చెడు ప్రవర్తనలు నేర్చుకుంటున్నారనో, సినిమాలకు, టీవీలకు, ఫోన్లకు అలవాటయ్యారనో, తాము చెప్పినట్లు నడుచుకోవట్లేదనో తదితర కారణాలు చూపించి వారిని సరైన మార్గంలోకి తేవడానికి తరచుగా 'దండన’ను ఒక సాధనంగా ఉపయోగిస్తుంటారు.

సమాజ పరిణామ క్రమంలో సమాజం ఒక ఆర్డర్ లో నిలిపి ఉంచడం కోసం ఆధిపత్య శక్తులు అంటే కుటుంబ పెద్దలు, తెగపెద్దలు, మత, ఫ్యూడల్ ప్రభువులు, కుల సంఘాలు మొదలైనవి. అధికారాన్ని తమ సాధనంగా మార్చుకున్నాయి.

అసలు శిక్షణ లేని సమాజం ఒకటుందా అంటే అది ఆదిమ సమాజంలో సొంత ఆస్తి భావన రాకముందు సాధ్యమై ఉంటుంది. శిక్షలు లేని సమాజం అనేది ఒక ఆదర్శం, ఒక విలువ, ఒక సుదూర లక్ష్యం.

ఆ ఉన్నతస్థాయికి సమాజం వెళ్లాల్సి ఉంది.

అందుకోసం మళ్లీ హింస, దండనలు, శిక్షలనే ఆశ్రయించే పరిస్థితి రాకుండా మానవ ప్రయత్నాలు సాగుతాయా అనేది ఆలోచించ వలసిన విషయం. పిల్లల్లో సానుకూల ప్రవర్తన మార్పుల కోసం దండనలు, హింసలు కాకుండా మరే మార్గాలు లేవా? దీనికోసం మనోవైజ్ఞానిక పరిజ్ఞానంతో కూడిన నైపుణ్యాలు, ఓపిక, సహనం, పట్టుదల, ఇతరుల అభిప్రాయాలను గుర్తించడం, గౌరవించడం ఇతర సామాజిక నైపుణ్యాలు అవసరమవుతాయి. వీటిని కుటుంబం, సమాజం, బడులు అలవర్చుకోవలసి ఉంది.