மனித உரிமை ஆணையங்களின் பணி!

ஒரு மனிதனுக்கு அடிப்படைத் தேவை உணவு, உடை, உறைவிடம் என்பன. இவற்றோடு மனிதன் கண்ணியத்தோடு வாழ சுதந்திரம், சமத்துவம், நீதி, நன்மதிப்பு ஆகியவை முக்கியமானவை.

மனித உரிமை ஆணையங்களின் பணி!

இவை ஒருவருக்கு சட்டத்திற்கு புறம்பாக மறுக்கப்பட்டால் அதனை மனித உரிமை மீறல் என்று பொருள் கொள்ளலாம்.

இரண்டாம் உலகப்போர் முடிந்ததும் ஐக்கிய நாடு சபை 10.12.1948-இல் உலகளாவிய மனித உரிமைப் பிரகடனத்தை வெளியிட்டது. அதைத் தொடர்ந்து பல நாடுகளும் மனித உரிமைகளுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து சட்டங்கள் இயற்றின. இந்திய பாராளுமன்றம் 28.9.1993-இல் மனித உரிமைகள் பாதுகாப்புச் சட்டத்தை இயற்றியது. இந்தச் சட்டத்தின்படி டில்லியில் தேசிய மனித உரிமைகள் ஆணையமும் மாநிலங்கள் தோறும் மனித உரிமைகள் ஆணையங்களும் ஏற்படுத்தப்பட்டன.

பாதிக்கப்பட்ட நபராலோ அல்லது பாதிக்கப்பட்டவர் சார்பாக மற்றொருவராலோ கொடுக்கப்படும் மனித உரிமை மீறல் குறித்த புகார்களை இந்த ஆணையங்கள் விசாரிக்கின்றன. சில நேரங்களில் ஊடகங்களில் வரும் செய்திகளைக் கூட புகாராகப் பதிவு செய்து விசாரிப்பதும் உண்டு. மனித உரிமை மீறல் ஒரு நபரை காவல் துறை கைது செய்யும் போது தொடங்குகிறது. ஒருவரைக் கைது செய்யும் போது காவல்துறையினர் எவ்வாறு நடந்து கொள்ள வேண்டும் என்று உச்சநீதிமன்றம் 11 வழிகாட்டுதல்களை வழங்கியுள்ளது. இந்த வழிகாட்டுதல்கள் அனைத்து காவல் நிலையங்களிலும் பொதுமக்களின் பார்வை படும் இடத்தில் வைக்கப்படவேண்டும் என்று கூறப்பட்டிருக்கிறது. ஆனால் அந்தக் கட்டளைகள் இருக்கும் பலகை பல காவல் நிலையங்களில் இல்லை. சில காவல் நிலையங்களில் யாரும் பார்க்க முடியாத இடத்தில் அது வைக்கப்பட்டிருக்கும்.