બાબાની પરીક્ષામાં બાપા દીવાના…!

‘સર, ભારતીય પત્ની આ બાબતે ખૂબ નસીબદાર છે. એને એક પતિમાં બેવડો ફાયદો થતો હોય છે. પતિનો પતિ અને હેલ્પરનો હેલ્પર. ટુ ઇન વન સર!'

- હર્ષદ પંડ્યા ‘શબ્દપ્રીત’

પરીક્ષા કોઈ પણ હોય – પછી એ, દસમાના બૉર્ડની હોય, બારમાના બૉર્ડની હોય કે પછી કે સરકારી – અર્ધસરકારી બૉર્ડ – નિગમની હોય – આપનાર અને લેનારનું પ્રેશર કાં તો વધારી દે અથવા તો ઘટાડી દે એના કરતાં વધારે માત્રામાં, પેલા આપનાર કે લેનારના ઘરના વડીલના પ્રેશરમાં ભરતી-ઓટ આવવા માંડે છે!

છેલ્લાં કેટલાંક વરસોથી બૉર્ડ પરીક્ષાનું પર્યાવરણ વધારે પડતું ઇમોશનલ બની ગયું હોય એમ લાગે છે. પરીક્ષા આપનાર ભલે ને બૉર્ડની ઍક્ઝામ આપતું હોય, પણ પૅરેન્ટ્સ માટે તો એ છોકરું જ હોય છે. જેમ લગ્ન પ્રસંગે વ૨૨ાજો, ભલેને એક દિવસ પૂરતો ‘રાજા’ હોય, પણ એનાં માન-પાન કેટલી હદે મૅન્ટેઇન કરવા પડે છે? બસ, એટલી હદે, અરે ક્યારેક તો એથીય બેહદ હદે પરીક્ષાર્થીનાં માનપાન મૅન્ટેઇન કરવાં પડે છે.

લ્યોને હું મારા જ અનુભવની વાત કરું:

‘મિસ્ટર પંડ્યા, તમે અત્યારે ઑફિસવર્ક કરવાને બદલે આ શું લઈ મંડ્યા છો?’ મારા બૉસે મને લાલ હાથે એટલે કે રેડ-હેન્ડેડ (એક સ્પષ્ટતાઃ રેડ હેન્ડેડ શબ્દ મેં એટલા માટે વાપર્યો કે ખૂબ અગત્યની નોંધ હું લાલ બૉલપેનથી નોંધી રહ્યો’તો અને મારી આંગળી અને અંગૂઠો લાલ રંગથી રંગાઈ ગયાં’તાં એટલે રેડ હેન્ડે!) પકડી પાડતાં ફરી કહ્યું, ‘તમે આ એક નોટમાંથી બીજી નોટમાં શું ઉતારો કર્યા કરો છો?’

‘તો કઈ નોટમાંથી ઉતારો કરું સાહેબ?’ મેં લખતાં લખતાં જ પૂછ્યું.

‘વૉડ ડુ યુ મીન બાય કઈ નોટ?’ બૉસ ગર્જ્યો. હું એકદમ જાગી ગયો. બંને નોટોને બંધ કરતાં અને ઑફિસ ફાઇલને ખોલતાં મેં કહ્યું, ‘સર, સાચું કહું? સાંભળી શકશો ને?’

‘તો અત્યાર સુધી શું તમે ખોટું જ બોલવા ટેવાયેલા હતા, એમ?’

‘નો સર, હું ખોટું બોલવા ટેવાયેલો હતો એમ નહીં, પણ.. તમે ખોટું સાંભળવા ટેવાયેલા હતા..'

‘વૉટ ડુ યુ મીન મિસ્ટર પંડ્યા? તમે ભાનમાં તો છો ને?’

‘સર, નહોતો..’

‘હું તો ભાનમાં હતો અને છું, પણ.. પણ તમારી વાત કરોને.. તમે કહેવા શું માગો છો?’

‘સર, તમે કેમ આટલા બધા ગભરાઈ ગયા હોવ એમ લાગે છે? સીધા ઘરેથી જ આવો છો કે શું?’