સંવત ૨૦૮૦ - નવા વરસના મારા પાંચ સંકલ્પો...!

જ્યારે વાઇફને વગર મૂછેય મૂછમાં હસતી જોઈ ત્યારે મને ટ્યૂબલાઇટ થઈ કે ઓહ! મેનકા અને ઉર્વશીએ વિશ્વામિત્રનો તપોભંગ કરાવેલો એ જ રીતે આણે પણ આજે જ સંકલ્પના પહેલા જ દિવસે મને સંકલ્પભંગ કર્યો

- હર્ષદ પંડ્યા

કહેવાય છે કે જે લોકો કશુંય કરતાં નથી એ લોકો કમાલ કરતાં હોય છે. સંકલ્પો કરવાની કમાલ! અંગતપણે કહું તો મને પણ તમારી જેમ ધમાલમાં મુદ્દલેય રસ નહીં. હા, કમાલ કરવામાં પૂરો રસ. એટલે જ સંવત ૨૦૮૦ના વરસમાં સંકલ્પો કરવાની મેં કમાલ કરી.

તમે એટલું તો કલ્પો કે સંકલ્પો કરવાથી માણસ ક્યાંથી ક્યાં પહોંચતો હોય છે! આમ તો મેં નાનપણથી જ બુદ્ધ, ગાંધી, વિવેકાનંદ કે નેપોલિયન થવાનો સંકલ્પ કરેલો... પણ નાનપણમાં કરેલા સંકલ્પોમાં પુખ્તતાનો અભાવ એટલે સંકલ્પોનું બાળમરણ થઈ ગયું.

પણ હવે લાગે છે કે સંકલ્પો કર્યા વિના જીવી જ શકાય એમ નથી. ભલે હું હવે આ ઉંમરે બુદ્ધ ન બનું, પણ લોકો બુદ્ધ ન બનાવી જાય તોય ઘણું. એટલે મેં દર વરસની જેમ આ વરસે પણ સંકલ્પો કરવાનું સાહસ કર્યું જ છે. જૂના વરસના સંકલ્પો નવા વરસે નહીં કરવા એવો પણ મારો સંકલ્પ ખરો. સાચું પૂછો તો મને સંકલ્પ કરવામાં બ્રહ્માનંદ મળતો હોય છે.

બ્રહ્માનીજેમ હું પણ સર્જનહા૨છું, કેમ કે એ સૃષ્ટિનું સર્જન કરે છે, હું સંકલ્પોનું સર્જન કરું છું અને એનો સર્જનાત્મક આનંદ પણ માણું છું, પણ તકલીફ એ થાય છે કે વિષ્ણુ ભગવાનની જેમ એ નવજાત સંકલ્પોનું હું પોષણ નથી કરી શકતો અને ક્યારે સંકલ્પોનું બાળમરણ મારા જ હાથે થઈ છે તેની ભગવાન મહેશ સિવાય કોઈને ખબરેય નથી પડતી.

તો આ રહ્યા સંવત ૨૦૮૦ના મારા નવા વર્ષના સંકલ્પો:

સવારે વહેલા ઊઠવાની બાબતે આત્મનિર્ભર થવું: આમ તો મને વહેલા ઊઠવાનું ગમે, જો કોઈ ઉઠાડનાર હોય તો! પણ તોય પાછું થાય કે વહેલા ઊઠીનેય કરવાનું શું, ઊંઘતા હોય એમની ઈર્ષા સિવાય? માણસ એકલો પડે એટલે એને વિચારો પણ નહીં આવવા જેવા વિચારો આવે. અનિરુદ્ધ (ઓખાહરણ ફેઇમ) થી માંડીને ઓસામા બિન લાદેન વાયા રાવણ અને કંસ – સુધીના આતંકવાદીઓ જન્મ્યા ત્યારે થોડા કંઈ આતંકવાદી હતા? પણ શાસ્ત્રો અને ઇતિહાસ કહે છે કે આ બધા મહાનુભાવો ખૂબ વહેલા ઊઠી જતા અને પરિણામે એવા વિચારોમાં ઊતરી પડતા કે... હવે મારે એમના ત્રાસવાદ માટે શું કહેવાનું હોય, તમે બધાં ક્યાં નથી જાણતા?

છતાં પણ આ વરસે મેં એલાર્મની મદદ કે કોઈના ઉઠાડવાના મિથ્યા પ્રયાસ વગર જાતે જ ઊઠી જવું – એવો ભીષ્મ સંકલ્પ કર્યો છે. વાઇફને જ્યારે મારા આ સંકલ્પની ખબર પડી ત્યારે તેણે એટલું જ કહ્યું, ‘તો,