காணாமற்போன கிராம ‘கதாபாத்திரங்கள்’

அன்றைய மக்கள் வேளாண் தொழிலோடு இயைந்து வாழ்ந்ததால் விதைப்பு காலம் தொடங்கி அறுவடைக்காலம் முடியும் வரை பகல் நேரத்தில் காடுகளில் உழைப்பவர்களாக இருந்தனர்.

- பெ. சுப்ரமணியன்

பகல் நேரத்தில் தெருக்களில் முதியவர்கள் மற்றும் சிறார்கள் நடமாட்டம் மட்டுமே இருந்தது. புதியவர்கள் எவரேனும் கிராமத்திற்கு வரும்போது 'யார்? எந்த ஊர்? யாரைப் பார்க்க வேண்டும்?' என்ற கேள்விகளைத்தான் முதலில் எதிர்கொள்ள வேண்டும்.

தொழில் ரீதியாக வரும் சிலர் ஒவ்வொரு கிராம மக்களுக்கும் அறிமுகமானவர்களாக, நெருங்கிப் பழகுபவர்களாக இருந்தனர். அத்தகைய சிலருள் பகல் நேரத்தில் பாத்திரங்களுக்கு முலாம் பூசுபவர், மாலை வேளையில் வரும் கோழி வியாபாரி, நள்ளிரவு நேரத்தில் குறிசொல்லும் கோடங்கி ஆகிய மூவரும் குறிப்பிடத்தக்கவர்கள்.

அண்மைக் காலம் வரை கிராமங்களில் பித்தளை, வெண்கல பாத்திரங்கள் மட்டுமே அதிகம் மக்கள் பயன்பாட்டில் இருந்தது. இவ்வகைப் பாத்திரங்களின் பாதுகாப்புக்காக உட்பகுதியில் ஈய முலாம் பூச வேண்டும். தொடர்ந்து பயன்படுத்துவதால் முலாம் பூச்சின் தன்மை மாறும்போது தண்ணீர் மற்றும் சமையலின் தரமும் மாறும். அதனால் குறிப்பிட்ட காலத்திற்கு ஒருமுறை முலாம் பூசுவது வழக்கமாக இருந்தது. இதற்காகவும் இதர பாத்திரங்களின் பழுதுகளை சரி செய்யவும் இத்தொழில் செய்வோர் ஒவ்வொரு கிராமத்திற்கும் வந்து செல்வார்கள்.

ஈயம் பூசும் தொழிலாளர்கள் பெரும்பாலும் மனைவி மற்றும் குழந்தைகளுடனே வருவார்கள். கிராமத்தின் பொதுவான ஒரு இடத்தில் அதற்கான பட்டறையை அமைத்துவிட்டு தெருக்களில் கூவியவாறே செல்வார்.