નટી

મેં જણાવ્યું કે ત્રણેક દિવસ પહેલાં મને એક ચિઠ્ઠી મળેલી. ચિઠ્ઠીમાં મારું મોત લખેલું હતું. ચિઠ્ઠી લખનારે થોડી દયા ખાધી હોય એમ મને ઉદ્દેશીને લખેલું હતું કે ત્રણ દિવસમાં તને મોતને ઘાટ ઉતારી દેવામાં આવશે.બચી શકે તો બચ અમારાથી.

- સુનીલ અમીન

 

શું કહ્યું! તમારું ખૂન કરાવવા માંગે છે!?'આશ્ચર્ય અને આઘાતથી એ મારા ચહેરા સામે અવિશ્વાસપૂર્વક તાકી રહી.

શહેરના એક ખૂણામાં વસેલા, ગરીબીનું દ્રષ્ટાંત આપતાં એક વિસ્તારની એક સાંકડી ગલીના ખૂણામાં આવેલ અર્ધ

ઝૂંપડી જેવા એના મકાન આગળ જ્યારે હું પહોંચી હતી ત્યારે એ નવાઈ પામી હતી, કારણ કે ચાર વર્ષમાં એવું પહેલીવાર બન્યું હતું કે હું એના ઘરે ગઈ હતી. પહેલાં તો એ મને ઓળખી શકી ન હતી, પણ જ્યારે મેં ચહેરા પરથી સ્કાર્ફ હટાવ્યો હતો ત્યારે એ નવાઈથી નીતરતી રહી ગઈ હતી! હું ત્રણ દિવસ એના ઘરે રહેવાની છું એવું એણે જાણ્યું ત્યારે એ જરા ચોંકી ગઈ હતી. એના ચહેરા પર આશ્ચર્ય લીંપાઈ ગયું હતું.

મેં નોંધ્યું કે એની આંખોમાં અનેક પ્રશ્નો સળવળતા હતા. એના હોઠ પૂછવા થોડા ખૂલ્યા, પણ પાછા ભીડાઈ ગયા હતા અને

એણે મને અંદર આવકારો આપ્યો હતો.

કોના ઘરે એમ? હા, તો કહું છું ને. બધુંય.

કાંતિ બેઠી દડીની, રંગે સહેજ ગોરે વાન, બધું સરખું હતું. બસ, અમારો સ્વભાવ થોડો અલગ હતો. એની ઉંમર પચીસેક વર્ષ. શરીર બંધારણ લગભગ મારા જેવું જ, ઉંમર પણ. મારાં કપડાં એ પહેરી લે તો પાછળથી જોતાં ઓળખાય જ નહીં. જ્યારે નવાં કપડાંની ખરીદી કરતી ત્યારે બધાં જ જૂનાં કપડાં હું કાંતિને આપી દેતી. બદલામાં એ અહોભાવથી અને કશાક અકથ્ય ભાવ સાથે મને નિહાળી રહેતી.

એનું આમ જોવું મને કદી ગમતું નહિ.

કાંતિ સુંદર હતી.

પણ કહ્યું છે ને કે સુંદરતા પણ ક્યારેક અભિશાપ બની જતી હોય છે. યુવાનીમાં પગ મૂકું મૂકું થાય એ પહેલાં જ એના સુંદર શરીરને કીડાઓએ સામૂહિક રીતે એક રાતે કાતરી કાઢ્યું હતું. એ કરુણ ઘટના કાંતિના મન પર અવળી અસર કરી ગઈ હતી. સદાય હસતી-રમતી રહેતી કાંતિ પછી તો ઘણી અંતર્મુખી બની ગઈ હતી. ખૂબ ઓછું બોલતી.

                                               ...

-શું પૂછ્યું? હા, પેલા કીડાઓનું શું થયું એમ ને! એ તો માતેલા કીડા હતા. બચી ગયા સાલાઓ! કાંતિને કેવી રીતે ઓળખો એમ? ઓકે ઓકે બધું જણાવું છું.