વાયરલ પેજ

નોબેલ વિજેતા હાન કાંગઃ અસ્તિત્વની અનુભૂતિનો નકાર

- સ્પર્શે હાર્દિક

માણસ હોવું એટલે શું? પોતાનું અસ્તિત્વ ખરેખર શું છે, શા માટે છે? આ સમજવામાં જિંદગી ચાલી જાય અને છતાં જવલ્લે જ કોઈને સાચા તથા સંતોષકારક ઉત્તરો મળતા હશે. માણસજાત જ્યારે સમજાય નહીં, મનની જટિલતા, મૂલ્યોની નિરર્થકતા એક વિકરાળ પ્રશ્ન બનીને આંખ સામે નાચ્યા કરે ત્યારે શું? હોવાપણાનો ભાર લાગે અને ‘મનુષ્ય’ની બંધ પાંજરા જેવી નિગ્રહી વ્યાખ્યામાંથી મુક્ત થવાની ઝંખના જાગે તો શું? મનુષ્યજાતિ સામે જ સવિનય કાનૂનભંગ પ્રકારની આંતરિક ચળવળ આરંભવાની ઇચ્છા સળવળે ત્યારે શું? આવા ત્રસ્ત કરી દેનારા સવાલોના ઊકળતા ચરુ જેવું સાહિત્ય છે નોબેલ વિજેતા દક્ષિણ કોરિયાનાં સર્જક હાન કાન્ગનું. હાડમાંસની આપણી બેપગી પ્રજાતિ સામે કાન્ગનો સાહિત્યિક વિરોધ સર્વાધિક લોકપ્રિય ધી વેજિટેરિયન' નવલકથામાં વ્યક્ત થયેલો. શરીર-મનને અન્નજળ ત્યાગ વડે જાણે સજા આપતા ગાંધીજીની જેમ કથાનાયિકા યોંગ-હ્યી પ્રથમ તો માંસાહાર ત્યાગી દે છે અને એ પછી સૂક્ષ્મ હિંસા પણ ટાળવાની ઇચ્છાથી ભોજન સંપૂર્ણપણે નકારે છે. એને બની જવું છે વૃક્ષ. એને જીવવું છે ફક્ત તડકો ખાઈને, પાણી પીને. અન્ય સજીવોનું ભક્ષણ કર્યા વિના જીવવાનો આ એકમાત્ર રસ્તો એને દેખાયો. આદમજાત પ્રત્યે યોંગઘીને એટલો તિરસ્કાર જાગ્યો, એવી હતાશા વર્તાઈ કે એને આ પ્રજાતિમાંથી રાજીનામું આપી દેવું છે. ખુદનું શરીર પણ એને હિંસા આચરવાનું હથિયાર લાગે છે, સિવાય કે એક અંગ. સંતાનને પોષણ આપી મોટું કરતાં સ્તન. યોંગ-ચી વિચારે છે, ‘હવે ફક્ત મારાં આંચળનો જ ભરોસો કરી શકું, એના વડે કોઈને મારી ના શકાય. હાથપગ-જીભ-દૃષ્ટિ, આ બધું હથિયાર જ છે, જેનાથી કોઈ સલામત નથી.’