સ્પાઇડરમેન

પૈડાં વિનાની રિવૉલ્વિંગ ચૅરના એક પાયા પાસે મોટો કરોળિયો જોઈને રોહિત કુમાર હબકી ગયા. પગને ઊંચા લઈને ખુરશી પર પલાંઠીની મુદ્રામાં ગોઠવી દીધા. પહેલાં વીંછી લાગ્યો. પછી કરોળિયો જણાતાં હાશ થઈ.

- પ્રવીણ સરવૈયા

ખી..ખી..ખી.. એવું વિચિત્ર હાસ્ય સાંભળીને રોહિત કુમાર આમ-તેમ જોવા લાગ્યા. અવાજ કઈ દિશામાંથી અને કોનો આવે છે એનો કંઈ ખ્યાલ ન આવ્યો. અવાજ કંઈક નવીન પ્રકારનો પણ લાગ્યો. ખુરશી પર થોડા ઊંચા-નીચા થઈ, નાકની દાંડી પરથી ઊતરી ગયેલા ચશ્માં ઠીક કરીને વળી પાછા પોતાના કામમાં ગૂંથાયા.

થોડીવાર થઈને કોઈ બોલ્યું, ‘એય.. એય.. મિસ્ટર રોહિત કુમાર! કેમ છો?’ રોહિત કુમારે થોડીવાર પહેલાં આવેલા હસવાના અવાજ સાથે હમણાં જ પૂછાયેલા પ્રશ્નના અવાજને મેળવ્યો.

બંનેનો મેળ બેસતો હતો. ઓફિસમાં એના સિવાય બીજા કોઈની હાજરી નહોતી. રોહિત કુમારે ડોકને મરડાય એટલી મરડીને ખુરશીમાં બેઠા બેઠા જ પાછલી બારીમાંથી બહાર નજર ફેરવી. બારી બહાર પણ કોઈ નથી. હમણાંથી એને ભૂલી જવાની ટેવ પડતી જાય છે. એવું ચેતના કહ્યા કરતી હતી, પણ અત્યારે તો એને ખોટા ભ્રમ થયા કરવાની ટેવ પણ પોતાનામાં વિકસતી જતી લાગી.

ભ્રમિત થયેલા રોહિત કુમાર કામમાં મન પરોવવા કોશિશ કરવા લાગ્યા, પણ કાગળિયાના થપ્પામાં એનો જીવ બરાબર ન ચોંટ્યો. તેઓ ઊભા થઈને ઓફિસના દરવાજા સુધી ગયા. બધા રૂમોમાં શાંતિ જણાઈ રહી હતી. કોઈ ક્યાંય આદું-પાછું ન હતું. પોતાની ગોઠવાયેલી સિસ્ટમ બરાબર કામ આપી રહી છે એવો અહેસાસ થતાં રોહિત કુમાર મનોમન હરખાયા, પણ પેલો અવાજ કે અવાજનો ભ્રમ યાદ આવતાં જ રોહિત કુમારનો હરખ ગાયબ 'ને બેચેનીનો કાયાપ્રવેશ. બારણેથી પાછા ફરી ઓફિસની બીજી બારીમાં પણ ડોકિયું કરી જોયું. ઓફિસ અને વરંડાની દીવાલ વચ્ચેની ગેલેરી પણ સૂમસામ હતી, તો અવાજ આવ્યો ક્યાંથી?

રોહિત કુમાર ગણિતમાં એક્કા હતા. સમીકરણો અને કૂટપ્રશ્નો રચવાનો અને ઉકેલવાનાં વીસેક વરસના બહાળા અનુભવ હતો. પંથકમાં એના જેવું ગણિત બીજા કોઈનું જાણ્યામાં નહોતું, પણ અત્યારનો અવાજનો કોયડો એની સમજણ બહારનો હતો. અસ્વસ્થ રોહિત કુમાર વળી પાછા ખુરશી ઉપર બેઠા કે પેલા પરિચિત અવાજે એને ચોંકાવ્યા.‘ મિસ્ટર, આ બાજુ! અહીં જુઓ!'

અવાજની દિશા હવે નક્કી હતી. ખુરશીની નીચેથી તીણો અવાજ આવતો હતો. રોહિત કુમારે રીતસરના વાંકા વળીને જોયું.