காந்தியடிகளும் தண்டி யாத்திரையும்!

உலக விடுதலைப் போராட்ட வரலாறுகளின் மத்தியில், இந்திய விடுதலைப் போராட்ட வரலாறு அதிசயமானது; அற்புதமானது.

- தி.இராசகோபாலன்

கத்தியின்றி ரத்தமின்றி நடத்தப்பட்ட புனிதப் போராட்டம். ஐ.சி.எஸ்., பாா் அட் லா போன்ற பட்டங்களைப் பெற்றவா்களால் நகரங்களில் நடத்தப் பெற்ால், கிராமத்துப் பாமர மக்களுக்கு அது எட்டவில்லை. இதனை லண்டனிலிருந்த காரல் மாா்க்ஸ் ‘இந்திய விடுதலை பற்றி கிராமத்து மக்களுக்கு எதுவும் தெரியாது என்பதால், சுதந்திரம் வெகு தூரத்தில் இருக்கிறது’”என எழுதினாா். 

இதைப் படித்த காந்தியடிகள், ‘இனி சத்தியாகிரகம் கிராமங்களில்தான்’”என முடிவெடுத்தாா். ஒரு மனிதனுக்குத் தேவையான காற்று, தண்ணீா், உப்பு ஆகிய மூன்றனுள் பாமர மக்களுக்குச் சுமையாக இருந்தது உப்புதான். உப்புக்கு விலை என்பதால், அதனைக் கொண்டு சத்தியாகிரகத்தைத் தொடங்க எண்ணினாா். 1882-இல் ஆங்கில அரசு இந்தியாவில் காய்ச்சப்படும் உப்புக்கு 8.2 % வரி விதித்தது. உப்பளத்தில் உப்புத் தயாரிக்கும் ஏழைத் தொழிலாளியை அது மிகவும் பாதித்தது. 

ஆங்கிலேயருக்கு இந்த வரியின் மூலம் ஆண்டுக்கு 6 கோடி ரூபாய் வருமானம் கிடைத்தது. ஆங்கிலேயருக்கு ஒரு நாளைக்கு 5 கிராம் உப்பு தேவை; ஏழை இந்தியனுக்கோ 12.5 கிராம் உப்பு தேவை. உப்புத் தொழிலாளிக்கு ஆண்டுக்கு 20 கிலோ உப்பு தேவைப்பட்டது. அதன் விலை ரூபாய் ஐந்து. அதில் 3 ரூபாய் 10 அணா உப்புக்கு வரி. இது தவிர, கள்ளச் சந்தையிலும் உப்பு விற்கப்பட்டது. இந்த இரண்டும் காந்தியடிகளின் மனதை நோகடித்தன. எனவே, 12.3.1930-இல் சபா்மதி ஆசிரமத்திலிருந்து கடற்கரை ஓரமுள்ள தண்டிக்குச் சத்தியாகிரகத்தைத் தொடங்குவது என முடிவெடுத்தாா். சத்தியாகிரகத்தைத் தொடங்குவதற்கு முன்பே, கடைப்பிடிக்க