కళ్ళు తెరిపించే సత్యజ్ఞానం

ఆయన వద్దకు ఒక వ్యక్తి వచ్చాడు, పేరు వెంకయ్య. సాధువుకు నమస్కరిస్తూ "స్వామీ, ఆశను వదులుకోవాలనుకుంటున్నాను. కానీ నా వల్ల అవడం లేదు. అది జిడ్డల్లే నన్ను అతుక్కుంది. నేనేం చేయాలి?" అని అడిగాడు సాధువుని.

- - యామిజాల జగదీశ్

హిమాలయ పర్వత ప్రాంతం. అక్కడ ఓ సాధువు ఉన్నాడు.

ఆయన వద్దకు ఒక వ్యక్తి వచ్చాడు, పేరు వెంకయ్య. సాధువుకు నమస్కరిస్తూ "స్వామీ, ఆశను వదులుకోవాలనుకుంటున్నాను. కానీ నా వల్ల అవడం లేదు. అది జిడ్డల్లే నన్ను అతుక్కుంది. నేనేం చేయాలి?" అని అడిగాడు సాధువుని.

అప్పుడు సాధువు అతనిని కూర్చోమన్నారు. నేను నీకొక కథ చెప్తాను, విను" అన్నారు సాధువు.

ఆయన చెప్పడం మొదలుపెట్టారు.

ఓ ఊళ్లో ఒకడున్నాడు. అతని పేరు రంగయ్య. అతని దగ్గర ఎప్పుడూ ఓ పాత టోపీ ఉంటుంది. దానిని అతను ఎక్కడా విడిచిపెట్టడు. అందుకే అతనిని అందరూ టోపీ స్వామి అని పిలిచేవారు.

“అది

పక్కన పడేసి ఓ కొత్త టోపీ కొనుక్కోవచ్చు కదా!" అని కొందరు మిత్రులు అతనికి సూచించారు, సలహాలిచ్చారు.

అతను “మీరు చెప్పేదంతా బాగానే ఉంది కానీ డబ్బులేవీ" అనేవాడు.

కానీ అతని దగ్గర డబ్బుల్లేక కాదు.

ఉంది. తలచుకుంటే క్షణాల్లో కొత్త టోపీ కొనగలడు. కానీ అతనికి మనసు రావడం లేదు డబ్బులు ఖర్చు పెట్టడానికి. అతను వొట్టి పిసినారి.

అతను పాత సీసాలను కొని అమ్ముతుండేవాడు. అలా ఓమారు అతను పాత గాజు సామాన్లను వేలానికి కొన్నప్పుడు వాటిలో ఓ సెంటు సీసా కూడా ఉంది. వెంటనే అతనికి మెరుపులాంటి ఓ ఆలోచన వచ్చింది. ఆ సెంటును తీసుకుని బుల్లి బుల్లి సీసాల్లో పోసి ఇంట్లో ఓ కిటికీ దగ్గర వరుసగా పెట్టాడు. వాటిని అమ్మితే బోలెడంత డబ్బు వస్తుందనుకున్నాడు. అందుకోసం అలా వరుసగా సర్దాడు.

ఇంతలో ఓ రోజు అతని మిత్రుడు వచ్చాడు.