സീത എന്റെ കൂട്ടുകാരി

നിലാവെട്ടം

- ഗിരിജ വാര്യർ

ഇത് സീത, രാമായണത്തിലെ സീതയല്ലാട്ടോ.. തൃപ്രയാറിലെ ശ്രീരാമസ്വാമിയുടെ പട്ടമഹിഷിസീതയുമല്ല. പക്ഷേ, തൃപ്രയാറിലെത്തന്നെ, എന്റെ സ്വന്തം കൂട്ടുകാരി സീത... കുറേ നാളുകൾക്കുശേഷം ഇന്നാണ് ആദ്യമായി സീതയെ കാണുന്നത്. ഏതോ ഒരു കല്യാണച്ചടങ്ങിൽ പങ്കെടുത്ത് തിരിച്ചുവരുന്ന വഴി സീത ഒന്ന് വെറുതെ ഫോൺ ചെയ്യുകയായിരുന്നു. സീതയുടെ ഉന്മേഷം നിറഞ്ഞ ശബ്ദം കേട്ടപ്പോൾ, സീതയെ വെറുതേ ഒന്ന് കാണാൻ ഒരു മോഹം.

പിന്നെ വണ്ടി സീതയുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലേക്ക് താനേ തിരിയുകയായിരുന്നു. സുപരിചിതമായ വഴികളിൽ മുഴുവൻ ഓണത്തിന്റെ മുന്നൊരുക്കങ്ങൾ. ഓണച്ചൂടിൽ എരിപിരികൊള്ളുന്ന തീരദേശം. മഴയും വെയിലും ഇല്ലാതെ മൂടിക്കെട്ടിയ അന്തരീക്ഷത്തിൽ, വീട്ടുമുറ്റങ്ങളിൽ നിറഞ്ഞു ചിരിക്കുന്ന പൂക്കളങ്ങൾ...

സീത എപ്പോഴും അങ്ങനെയാണ്. എപ്പോൾ ഫോൺ ചെയ്താലും എന്റെ കോൾ കാത്തിരിക്കുന്നതുപോലെ ഒന്നോ രണ്ടോ തവണ മണിയടിക്കുമ്പോഴേക്ക് സീത അതിന് പ്രതികരിച്ചിരിക്കും. എപ്പോഴായാലും ഒരു തിരക്കും ഇല്ലാത്തതുപോലെ വളരെ പ്രസന്നഭാവത്തിലാണ് സംസാരിക്കുക. നമ്മുടെ മനസ്സിലുള്ള എല്ലാ പ്രശ്നങ്ങൾക്കും സീതയുടെ കയ്യിൽ എപ്പോഴും ഒരു പോംവഴിയുണ്ടാവും.

വിടർന്ന വലിയ കണ്ണുകളും വട്ടമു ഖവുമുള്ള സീത പൊതുവേ ഇത്തിരി ഗൗരവക്കാരിയാണെന്ന് തോന്നും. എനിക്കാണെങ്കിൽ ഗൗരവക്കാരെ ഇഷ്ടമേയല്ലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടു തന്നെ എവിടെ വെച്ചു കണ്ടാലും ഞാൻ സീതയെ അവഗണിക്കാറാണ് പതിവ്. പക്ഷേ, പിന്നീടെപ്പോഴോ, എങ്ങനേ യോ സീത എന്റെ പ്രിയസുഹൃത്തായി മാറുകയായിരുന്നു.