சின்ன மீனும் பெரிய மீனும்

அண்ணே, உங்க பயோடேட்டா வேணுமாம்'ணே! காலையிலிருந்து ரெண்டு "தரம்கவுருமெண்ட்லருந்து போஃன் பண்ணீட்டாங்க.

- அகிலன்கண்ணன்

எதெதோ கமிட்டியிலெல்லாம் உங்களைப் போடணுமாம்'ண்ணே!" மீசையை மழித்துக் கொண்டிருந்த வாசுதேவனிடம் ஆர்வத்துடன் சொன்னான் கணேசன்.

வழுக்கைத் தலை; மீசையற்ற மழுமழுவென்ற முகத்தில் தாகூர் தாடி எங்கே இருந்தாலும் 'வாசிப்பு வாசுதேவனை'ச் சட்டென்று தனித்து அடையாளம் காட்டிவிடும்.

 "அட அதென்ன கமிட்டியாம்? நமக்கென்ன புரொஃபைலு, பயோடேட்டா புண்ணாக்கு எல்லாம்? நான் சாதாரண ஊர் நாட்டான். வெள்ளகோயில்லேருந்து பொழைப்புத் தேடி மெட்ராஸ் போயி நாயா அலைஞ்சு, லோல்பட்டு அங்கிருந்து ஓடிவந்து இதோ, இந்தச் சிறுவாட்டூர் ஆத்தங்கரைக் கோயிலில் நெதம் காலையிலும் மாலையிலும் தம்பாட்டுக்குப் பாடுறவன். ஆர்மோனியம் வாசிக்கிறவன்.

மலையடிவாரத்தில் குடிசைகட்டிக் கிடக்கிறவன். கறுத்த பய. அவ்வளவுதான் வேறென்ன சொல்ல?" "ஆனாலும் உங்களுக்கு ரொம்பத்தான் தன்னடக்கம்ண்ணே! சரி, நானே எழுதிட்டு வந்து உங்ககிட்ட கொடுக்கேன். படிச்சுப் பாத்துத் திருத்தம் மாத்தம் இருந்தாச் சொல்லுங்க டிடிபி போட்டு மெயில்ல, வாட்ஸ் அப்ல அனுப்பிச்சுடுதேன்.’ வெள்ளகோயிலில் நெய்க்கடையில் கடைப்பையனாக வேலை செய்து கொண்டிருந்தபோது கோயில் திருவிழாவில் இரவுநேர மேடைக் கச்சேரிகளில் மயங்கிப்போய்க் கிடப்பான் வாசுதேவன்.