દેશની સલામતી સાથે રમત

અગ્નિવીર: રાષ્ટ્રવાદની આડ

- મદન કોથુનિયાં

સરકારની સેના ભરતીની ‘અગ્નિપથ’ યોજનાની વિરુદ્ધ બુધવાર, ૧૫ જૂન, ૨૦૨૨ થી શરૂ થયેલા વિરોધ પ્રદર્શન સતત ચાલુ રહ્યા છે. બિહાર, ઉત્તર પ્રદેશ, હરિયાણા, હિમાચલ પ્રદેશ, ઉત્તરાખંડ, દિલ્લી, રાજસ્થાન, તેલંગાણા, પશ્ચિમ બંગાળ, ઓરિસ્સા સહિત ઘણા બધા રાજ્યના લગભગ ૪૦ શહેરમાં હિંસા, આગ, પથ્થરબાજી તેમજ તોડફોડ કરવામાં આવી છે.

શાસનતંત્ર દ્વારા પ્રદર્શનકારીઓને સૂચના આપવામાં આવી કે વિરોધ પ્રદર્શિત કરે, પરંતુ શાંતિપૂર્ણ અને લોકશાહી રીતે. જોકે તંત્રની વાત પણ વાજબી છે, કારણ કે ગુસ્સામાં આવીને તોડફોડ અને આગ લગાડવાથી આપણે આપણા જ ટેક્સની ૨કમમાંથી ઊભી કરવામાં જાહેર સંપત્તિને નુકસાન પહોંચાડી રહ્યા છે અને પાછળથી સરકાર પણ આ નુકસાનની વસૂલાત પ્રજા પાસેથી કરે છે.

આ મુદ્દા પર પોલીસે હજારો યુવાનો પર કેસ દાખલ કર્યા છે, જેથી તેમનું ભવિષ્ય જોખમાયું છે, પરંતુ પૂરા દેશમાં થયેલી આ તોડફોડ માટે માત્ર યુવાનો જ જવાબદાર નથી, પરંતુ સરકારીતંત્ર અને સમાજ દોષી છે, જેમણે નવયુવાનોને હિંસાના માર્ગે ધકેલી દીધા છે.

યુવાની અને જોશ હંમેશાં સાથેસાથે ચાલે છે અને આ ઝનૂનને યોગ્ય માર્ગ બતાવવાની જવાબદારી દેશમાં જવાબદાર પદ પર બેઠેલા લોકોની હોય છે, પરંતુ છેલ્લા કેટલાક વર્ષોમાં આપણા દેશના નવયુવાનોએ એ જ જોયું છે કે ભીડ દ્વારા કરવામાં આવેલી હિંસાને રાજકીય સમર્થન મળી રહ્યું છે, ઈલેક્ટ્રોનિક મીડિયાની ચર્ચામાં હવે માત્ર બૂમાબૂમ નથી થતી, પરંતુ અપશબ્દોનો ઉપયોગ પણ વાજબી થઈ ગયો છે.

ચૂંટણીસભાના મંચ પરથી પણ ‘૮૦ વિરુદ્ધ ૨૦’, ‘જે ચોક પર બોલાવશો ત્યાં આવીશ' અને દેશના ગદારોને.. જેવા નિવેદનની સાથે ભાષણ આપવામાં આવે છે. ન્યાયના પદ પર બેઠેલા લોકો હવે નફરતભર્યા શબ્દોમાં ભાવને શોધવા લાગ્યા છે કે તેઓ હસતાહસતા કહેવામાં આવેલા અથવા ગુસ્સામાં કહેવામાં આવ્યા છે.

કબીરદાસે લખ્યું છે, ‘‘કરતા થા સો ક્યોં કિયા, અબ કરિ ક્યોં પછિતાય, બોયા પેડ બબૂલ કા. આમ કહાં સે ખાએ.’

દેશે છેલ્લા ઘણા વર્ષોથી નફરત અને હિંસાવું અફીણ નવી પેઢીને પિવડાવ્યું છે, હવે તે જ બધું તેમના વર્તનમાં છલકી રહ્યું છે, પરંતુ દુખ એ વાતનું છે કે તેનું પરિણામ પણ નવયુવાનોએ ભોગવવું પડશે. તે લોકોએ નહીં, જેમણે પોતે નફરતભરી રાજનીતિને સમર્થન આપ્યું છે.