കവിത എനിക്ക് ആത്മാവിഷ്കാരം

വഴിത്തിരിവ് ശോഭ 

- ഉമ ആനന്ദ്

ജാതിയെന്ന ഭയങ്കര രോഗത്തെ
മർത്യ ചിന്തയിൽ
നിന്നകറ്റീടുവാൻ
സ്നേഹമെന്ന ദിവ്യൗഷധം നൽകി 
നീ സോദരത്വേന വാഴിച്ച് സദ്ഗുരോ

ഗുരുദേവനെക്കുറിച്ച് ഈ വരികൾ എഴുതിയത് ഇപ്പോൾ അറുപത്തിമൂന്നുവയസ്സുള്ള, ആറാം ക്ലാസ്സ് വരെ മാത്രം പഠിച്ചിട്ടുള്ള ശോഭ എന്ന വീട്ടമ്മയാണ്. അവരുടെ കവിതകൾ ആരും വായിച്ചിട്ടില്ല. കാരണം അവർ പ്രസിദ്ധീകരിക്കാനായി ഇതുവരെ അയച്ചു കൊടുത്തിട്ടില്ല. അവർ കവിത എഴുതുന്നത് ആത്മസംതൃപ്തിക്കുവേണ്ടി മാത്രം. മൂന്ന് ആൽബങ്ങൾക്കു വേണ്ടി വരികളെഴുതിയ ആരുമറിയാത്ത കവയത്രി തന്റെ ജീവിത കഥ പറയുന്നു.

“ഞാൻ ആദ്യമായി കവിത വായിച്ചത് രണ്ടാം ക്ലാസ്സിൽ പഠിക്കുമ്പോഴാണ്. മലയാളം പാഠപുസ്തകത്തിലെ തുമ തൂകുന്ന തൂമരങ്ങൾ, തോളും തോളുമുരുമ്മി നിന്നും എന്ന കവിത.

അതെനിക്ക് ഇപ്പോഴും കാണാപ്പാഠമാണ്. അപ്പോൾ മുതൽ ഞാൻ കവിതയെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു തുടങ്ങി. ഇന്നും ആ ഇഷ്ടം തുടരുന്നു.

ഞാൻ പഠിച്ചത് ആറാം ക്ലാസ് വരെ മാത്രമാണ്. കൊങ്ങോർപ്പിള്ളി ഗവൺമെന്റ് ഹൈസ്കൂളിലായിരുന്നു പഠനം. എന്റെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും നാലുമക്കൾ. അതിൽ മൂത്തകുട്ടിയായിരുന്നു ഞാൻ. അച്ഛൻ ദാമോദരന് ബീഡി തെറുപ്പായിരുന്നു ജോലി. വരുമാനം വളരെ തുച്ഛമായിരുന്നു.

ദാരിദ്ര്യത്തിന്റെ കൊടുമുടിയിലായിരുന്നു എന്റെ കുട്ടിക്കാലം. എനിക്ക് പന്ത്രണ്ട് വയസ്സുള്ളപ്പോൾ അമ്മ സഹോദരങ്ങളെ എന്നെ ഏൽപ്പിച്ച് ഞാറുനടീലിനും കൊയ്യാനുമൊക്കെ പോയിത്തുടങ്ങി. അങ്ങനെ ആറാം ക്ലാ സ്സിൽ എന്റെ പഠനം അവസാനിച്ചു.

പിന്നെ സാധനങ്ങൾ പൊതിഞ്ഞു കൊണ്ടുവരുന്ന കടലാസ്സുകൾ വായിച്ചാണ് സന്തോഷം കണ്ടെത്തിയിരുന്നത്. പുസ്തകങ്ങൾ വാങ്ങാൻ അച്ഛനു കഴിവില്ലായിരുന്നെങ്കിലും അച്ഛൻ നല്ലൊരു വായനക്കാരനും ചിത്രകാരനുമായിരുന്നു. പെൻസിൽ കൊണ്ട് ധാരാളം ചിത്രങ്ങൾ വരയ്ക്കും. അച്ഛൻ വരച്ച അച്ഛന്റെ അമ്മയുടെ ചിത്രം വീട്ടിൽ ഫ്രയിം ചെയ്തു വച്ചിട്ടുണ്ട്. ഓണപ്പതിപ്പ് എവിടുന്നെങ്കിലും അച്ഛൻ സംഘടിപ്പിച്ചു കൊണ്ടുവരും. അതിലെ കവിതകൾ ഞാനും കഥകൾ അച്ഛനും വായിക്കും.