നീയാര്

ചപ്പാരപ്പടവ് എന്ന ഗ്രാമത്തിൽ നിന്ന് ലോകത്തെ ഏറ്റവും മികച്ച ആശുപത്രിയായ ക്ലിൻഡ് ക്ലിനിക്കിലെ കാൻസർ മേധാവിയായി വളർന്ന ഡോ. ജെയിം അബ്രാഹം ഇന്നും കേൾക്കുന്നു, ആ ചോദ്യം

എന്റെ ഐഡന്റിറ്റി ക്രൈസിസ് ഇന്നും ഇന്നലെയും തുടങ്ങിയതല്ല. വർഷങ്ങൾക്കു മുൻപ് ചപ്പാരപ്പടവിൽ നിന്നു പൊതിച്ചോറുമായി 11 കിലോമീറ്റർ അകലെയുള്ള തളിപ്പറമ്പ് ടാഗോർ വിദ്യാനികേതനിലേക്ക്, ബസ് കയറിയപ്പോഴാണു തുടക്കം.

"ചപ്പാരപ്പടവോ, അത് ഏട്യാ' എന്നു ചോദിച്ച ആദ്യത്തെ സഹപാഠിയുടെ മുൻപിൽ വച്ചു ഞാനെന്റെ വേരുകളുടെ അവ്യക്തത തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

"ആലക്കോടും കഴിഞ്ഞു പോണോ?' അവസാനം ഏതോ കുന്നിന്റെ മടക്കിലുള്ള ഒരു ഗ്രാമത്തിന്റെ ചിത്രം സ്വയം മനസ്സിൽ വരച്ച് അവർ തങ്ങളുടെ ഭൂമിശാസ്ത്ര കൗതുകം ഒരുക്കും.

“അന്നാലും സമ്മതിക്കണം, ആടുന്നു. പുള്ളറ് ടാഗോറിൽ വരുന്നുണ്ടല്ലോ!' ചപ്പാരപ്പടവിൽ നിന്നു കഷ്ടിച്ച് ഇരുപതു കിലോമീറ്റർ അകലെയുള്ള കല്യാശേരിയിൽ നിന്നു വരുന്ന നാഗരികന്റെ അനുകമ്പ എന്റെ അച്ഛൻ, മന്ത്രി പോയിട്ട്, ഒരു പഞ്ചായത്ത് മെംബർ പോലുമല്ലാത്തതു കൊണ്ട് എന്റെ ഐഡന്റിറ്റി ഞാൻ ജനിച്ചു വളർന്ന സ്ഥലത്തോട് ഇഴുകി ചേർന്നിരിക്കുന്നു എന്ന് അധികം താമസിയാതെ മനസ്സിലായി. പക്ഷേ, എന്റെ ഗ്രാമത്തിന്റെ ഐഡന്റിറ്റി, എന്റെ ഐഡന്റിറ്റി പോലെ തന്നെ അവ്യക്തമാണെന്നും തിരിച്ചറിഞ്ഞു.

വിഹ്വലതകളുടെ വ്യാപ്തി, കോഴിക്കോട് മെഡിക്കൽ കോളജിലെത്തിയപ്പോൾ വർധിച്ചു. അപ്പോഴേക്കും ഞാൻ എന്ന സാധാരണ ചപ്പാരപ്പടവുകാരൻ, അതിലും സാധാരണക്കാരനായ തളിപ്പറമ്പുകാരനായി മാറി. എന്റെ വേരുകൾ ഓർത്ത് ഊറിച്ചിരിച്ച അതേ തളിപ്പറമ്പുകാരെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യാനുള്ള ദുർവിധി.

"തളിപ്പറമ്പ്, കാസർകോടിനടുത്താണല്ലേ?' എറണാകുളത്തു നിന്നു വന്ന ഷാഫി, തന്റെ പൊതുവിജ്ഞാനം വെളിപ്പെടുത്തി. അവിടെയൊക്കെ റബർ പിടിച്ചു തുടങ്ങിയെന്നു കേട്ടല്ലോ?' കാഞ്ഞിരപ്പള്ളിക്കാരൻ ലാലപ്പൻ.