தொலைந்து போன பூனைக்குட்டி

அரையாண்டுத் தேர்வுகள் முடிந்த நிலையில் மனோ வீட்டில் கிடந்தான். அது அவனுக்கு ரொம்பவே போர் அடித்தது.

- அல்கா ஜெயின்

எனவே, வீட்டில் தனிமையாக இருந்தான். அதனால் வீட்டில் ஒரு செல்லப்பிராணி வளர்க்க வேண்டும் என்று எண்ணினான். இது குறித்து அவனுடைய அம்மாவிடம் கேட்டான். அதற்கு அம்மா, “மனோ.. வீட்டில் விலங்குகளை பராமரிப்பது அவ்வளவு எளிதானது அல்ல.

அது ஒரு பெரிய பொறுப்பு. மேலும் வீட்டை சுத்தமாக வைத்திருக்க வேண்டும், அதே நேரத்தில் செல்லப் பிராணிகளை பராமரிப்பது சவாலாக இருக்கும். இந்த விஷயத்தில் என்னால் உனக்கு உதவ முடியாமல்போகலாம்.. அதையெல்லாம் நீ எப்படி
சமாளிக்க முடியும்?” இப்படி அம்மா பதில்
சொன்னதை மனோ விரும்பவில்லை.

“என்னம்மா நீ இப்படி சொல்றே.
அதெல்லாம் எனக்கு தெரியாது. எப்படியாவது எனக்கு ஒரு பெட் வேணும்” என மனோ அடம் பிடித்தான். இப்படியே சில நாட்கள் கழிந்தன.

அன்று ஒரு நாள், வீட்டு வாசலில் காலிங்பெல் அடித்தது. அப்போது அம்மா கதவை மெல்ல திறந்தார்.

திடீரென ஒரு அழகான வெள்ளைப் பூனைக்குட்டி உள்ளே நுழைந்தது. அதைக் கண்டதும் அம்மா திடுக்கிட்டாள்.

அந்த பூனைக்குட்டி அம்மா மீது ஒரு அன்பான பார்வையை செலுத்தியது. அது இதற்கிடையே பூனையைக் கண்டதும் அம்மா சத்தமிட்டதால் அதைக்கேட்ட மனோ நன்கு பராமரிக்கப்பட்ட நல்ல பூனையாகவும் இருந்தது. அதைக் கேட்டு அறையை விட்டு மனோ வெளியே வந்தான்.

பூனைக் குட்டியை பார்த்தும் அளவில்லா மகிழ்ச்சி அடைந்தான். ஆச்சரியமடைந்தவன், “அம்மா இந்த பூனைக்குட்டியை ஆன்லைனில் ஆர்டர் செய்தீர்களா?” என்று உற்சாகமாகக் கேட்டான்.

“இல்லை மனோ.. நான் இந்தப் பூனைக்குட்டியை ஆன்லைனில் ஆர்டர்
செய்யவில்லை. பூனைக்குட்டிகளை எல்லாம் ஆன்லைனில் ஆர்டர் செய்ய முடியாது!” என்று அம்மா சிரித்துக்கொண்டே சொன்னாள்.

“அப்படியானால் இந்தஅழகான வெள்ளை பூனைக்குட்டி எங்கிருந்து வந்தது?”

"கதவு மணி அடித்ததும் தபால்காரர் வந்திருப்பதாக நினைத்து நான் கதவைத்
திறந்தேன். அப்போது திடீரென இந்தப் பூனைக்குட்டி எங்கிருந்தோ வீட்டிற்குள் நுழைந்தது" என்றார்.

மனோ பூனைக்குட்டியை அன்புடன் பார்த்து, “அம்மா நான் கேட்டபோது நீங்கள் எதுவுமே கேட்கவில்லை.
இப்போ பாருங்க என் விருப்பம் நிறைவேறி விட்டது” என்று கூறினான்.

“அப்படி நினைக்க வேண்டாம். அது யாரோ ஒருவருடையதாக இருக்க வேண்டும்.