Kontrol ve teslimiyet arasındaki denge ARTEM MARTİS ile 20 dakika

KIRILGAN OLDUĞU KADAR SERT, ZOR OLDUĞU KADAR DENGELİ... ARTEM MARTİS BÜYÜLEYİCİ CAM HEYKELLERİNİ YARATIRKEN CAMI YENİDEN AKIŞKAN HALE GETİRMEK YERİNE FARKLI BİR DİSİPLİN UYGULUYOR. DEVASA HEYKELLERİ, CAMIN ŞEFFAF VE BÜYÜLEYİCİ GÖRÜNÜMÜ SAYESİNDE ÜÇ BOYUTLU BİR ETKİ OLUŞTURURKEN, DİNGİNLİĞİ VE DENGEYİ DE İÇİNDE BARINDIRIYOR. SAHİ, BU KADAR SERT BİR MALZEME NASIL DÖNÜŞÜYOR? CEVABI SANATÇIDAN DİNLİYORUZ.

- BÜŞRA NAZLAN ÜREGÜL

Artem Martis'in sanatla olan hikayesi aslında pek çok sanatçı gibi çocukluğuna dayanıyor. Zamanında yaratıcılığı için diğer materyalleri de kullaA nan Martis, zamanla camla olan ilginç hikayesini keşfediyor. Bu kırılgan ama sert malzeme, Martis'in ellerinde onunla işbirliği yaparcasına yumuşak başlı ve dinleyici oluyor. Martis, cam ile tanıştığı zamanı şu cümle ile özetliyor; "ilk cam heykelimi yaptığımda başka hiçbir şeyin beni bu kadar heyecanlandıramayacağını da anlamıştım."

Yanlış bilmiyorsam mimarlık okumuşsun, bu da sanat dallarından biri diyebiliriz aslında. Daha sonra eğitimin sırasında camla tanışmışsın ve kariyerini değiştirmişsin. Bu hikaye nasıl evrildi, biraz bahseder misin?

Doğru, mimarlık eğitimi aldım ve bu süreçte teknik ve yapı bilgisinin yanında mekan, ışık ve malzeme kavramlarına da derin bir hayranlık geliştirdim. Ancak camla karşılaşmam tamamen tesadüfi oldu. Camın kesit görüntüsü, yalnızca bir malzeme değil; aynı zamanda bir anlatı aracı gibi göründü bana. Fakat bu tesadüfü bir kariyer değişimi olarak saptamak çok doğru olmaz bence. Zira mimarlık fakültesinde de mimar olmak veya akademik bir kariyer yapma amacıyla okumadım. Mimari disiplin ve dünyayı bir mimar gibi görebilmek her zaman ilgimi çeken ve üzerine çalıştığım ana motivasyonum oldu. Mimarlığın bana kazandırdığı analitik düşünce ve malzeme bilgisinin bu yolculuğun bir nevi temelini oluşturduğu doğru. Her malzemenin içinde keşfedilmeyi bekleyen bir şeyler olduğunu hissetmişimdir. Cam ile ilk heykelimi yaparken de bir anlamda "deneme-yanılma" yöntemiyle ilerledim. Zordu ama inanılmaz tatmin ediciydi. Doğrusu ilk cam heykelimi yaptığımda başka hiçbir şeyin beni bu kadar heyecanlandıramayacağını da anlamıştım.

Çocukluk döneminde de heykele ilgin var mıydı? Yoksa bu mimari eğitim aldıktan sonra yavaş yavaş mı gelişti?