ભોમિયા વિના મારે ભમવા'તા ડુંગરા

યુવાપેઢીને ‘ જવાની ઝિંદાબાદ'ના મોજીલા મૂડમાં મસ્તીભેર જીવતાં જોઈ મોટા ભાગના વડીલો પેલા ‘ઉલ્ટા ચશ્મા’વાળા ભીડે માસ્ટરની જેમ હમારે જમાને મેં...'વાળો રાગ આલાપવા માંડે. આવા વડીલોને કહેવાનું મન જરૂર થાય કે, કદાચ તમે ‘ ભોમિયા વિના મારે ભમવાતા ડુંગરા' કવિતાનો રટ્ટો મારી ડુંગરાની કલ્પના કરી બેસી રહ્યા હશો, પણ આ યંગસ્ટર્સ તો ગામને પાદરે કે શહેરને સીમાડે આવેલા ડુંગરા જ નહીં, ગગનચુંબી શિખરો અને સાગરની લહેરોને પણ સ્પર્શવા નીકળી પડે જનાબ!

- સુશીલા મેક્વાન

મોટા ભાગે યુવાનો અભ્યાસ પૂરો કર્યા પછી વ્યવસાય કે નોકરી સાથે એ રીતે જોડાઈ જતા હોય છે કે તેમના જીવનમાંથી ઍડવેન્ચર નામની ચીજ નામશેષ થઈ જાય છે. બે પૈસા કમાવાની ઉપાધિમાં સાહસિકતા જેવું પણ કંઈક હોય છે એ પણ તેઓ ભૂલી જાય છે. જોકે યુવાનોનો એક વર્ગ એવો છે જે આ રૂટિન દોડધામ વચ્ચે પણ સમય કાઢીને ‘જિંદગી ના મિલેગી દોબારા’ ફિલ્મની માફક કંઈક કરી છૂટે છે, જેનાથી તેમનો આત્મવિશ્વાસ અને પડકારોને પહોંચી વળવાનો તેમનો જુસ્સો ટકી રહે છે.

આવી જ એક સાહસિક યુવતી છે વડોદરાની ૨૪ વર્ષની આઈટી પ્રોફેશનલ ભક્તિ ખખ્ખર. તે કહે છે, ‘ગ્રેજ્યુએશન સુધી તો હું પણ કિતાબી કીડો હતી. ઓન્લી સ્ટડી, નથિંગ એલ્સ! પણ ગ્રેજ્યુએશન બાદ એક પ્રોજેક્ટ માટે મારે અમદાવાદ જવાનું થયું. એક તો સમય પસાર કરવા, બીજું ફિઝિકલ એક્સરસાઇઝ મળે તે માટે હું એક એનજીઓમાં જોડાઈ. તે સંસ્થામાં ચાલતી વિવિધ પ્રવૃત્તિઓમાંથી બે પ્રવૃત્તિઓએ મને આકર્ષીઃ સાઇક્લિંગ અને ટ્રેકિંગ.’

વધુમાં તે કહે છે, “સંસ્થાના નેજા હેઠળ યોજાયેલા ચાર દિવસના ટ્રેકિંગ કેમ્પમાં મેં ભાગ લીધો અને મજા પડી ગઈ. એક નવા સવા સાહસનો સ્વાદ મને દાઢે વળગ્યો. માનોને ફ્રેન્ડશિપ થઈ ગઈ. પછી તો ‘યા હોમ’ કરીને ઝંપલાવીએ તો જ ફતેહ મળે ને? દિલમાં ધગશ અને કંઈક સાહસ કરી બતાવવાનું જોશ ઉછાળા મારતું હતું. અહીં તો પોતે જ પોતાને ‘how’s the josh’ કહેવું પડે! કોઈ પણ સાહસ સપાટી ઉપર રહીને જોવું અને તેમાં જોતરાઈને અનુભવવું તદ્દન અલગ છે. પાણીમાં ઊતર્યા પછી જ પાણીના પાવરનો અંદાજ આવે તેમ ચાર દિવસના ટ્રેકિંગ પ્રેક્ટિકલ બાદ સમજાઈ ગયું કે, without practice it is not possible. માર્ગદર્શન અને માહિતી માટે ગાઇડ હાજર હતા, પણ ઝંપલાવવાનું તો જાતે જ હતું. સાહસના હવનકુંડમાં લગાતાર ત્રણ મહિના સુધી નિયમિત પાંચ કિલોમીટર દોડવાની અને ૨૦ કિલોગ્રામની બેગ ઊંચકીને ૧૦ માળ ચડ-ઊતર કરવાની કડક પ્રેક્ટિસની આહુતિ આપી ત્યારે કંઈક જોમની જ્યોત પ્રજ્વળી. હવે કમર કસી જ લીધી હતી તો પારોઠનાં પગલાં કેમ ભરવાં?’’