ഒന്നാനാം കുന്നും ഓരടിക്കുന്നും

ഓർമ്മ

-  ആർ. രാമചന്ദ്രൻ

എന്റെ തലമുറയുടെ ബാല്യത്തിൽ ഞങ്ങൾ കേട്ടിട്ടുള്ള, നാടോടിപ്പാട്ട് എന്നു പറയാവുന്ന, ജനപ്രിയ ഗാനം ആയിരുന്നു "ഒന്നാനാം കുന്നിന്മേൽ ഓരടിക്കുന്നിന്മേൽ. ഈയിടെ ഒരു മീറ്റിംഗിൽ അത് പാടിക്കേട്ടപ്പോൾ, പണ്ട് വളരെപ്പണ്ട് ഒന്നാനാം കുന്നും ഓരടിക്കുന്നും കയറാൻ പോയ ബാല്യം ഓർത്തുപോയി.

"ഒന്നാനാം കുന്നിന്മേൽ
ഓരടിക്കുന്നിന്മേൽ
ഒരായിരം കിളി കൂടു വെച്ചു
കൂട്ടിന്നിളംകിളി താമരപ്പൈങ്കിളി
താനിരുന്നാടുന്ന പൊന്നോല

ഒന്നാനാം കുന്നും ഓരടിക്കുന്നും ഞങ്ങളുടെ കുഞ്ഞി നാട്ടിൽ എവിടെയാണ്, ഏതൊക്കെയാണ് എന്ന് അറിയാതെ വിഷമിച്ച ബാല്യം.

എന്റെ അമ്മൂമ്മ, കാത്തൂ എന്ന് മുതിർന്നവരും സമപ്രായക്കാരും വിളിച്ചിരുന്ന കാത്യായനി ഒരിക്കൽ എന്നെ സമാധാനിപ്പിക്കാനാകണം) അടുത്തു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. "നമ്മടെ കോയിപ്പുറത്തോട്ടുള്ള കുന്നില്ലേ, അതാണ് ഒന്നാനാം കുന്ന്. അത് കയറാൻ നടപ്പാതയുണ്ടല്ലോ. അതു വഴി കയറി വടക്കോട്ടു ചെന്നാൽ വേലൻകുന്നില്ലേ, ചുണ്ണാമ്പു കൊണ്ടെത്തരുന്ന നമ്മുടെ വേലാണ്ടിയുടെ കുടിൽ ഇരിക്കുന്ന കുന്ന്? അതാണ് ഓരടിക്കുന്ന്. അവിടം കയറാൻ വല്ല്യ പ്രയാസം. കുത്തനെ കയറണം. അഞ്ചു വിരല് ഊന്നാൻ പടി വെട്ടീട്ടുണ്ട്. പണ്ട് മുപ്പത്താറു പടി ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ അമ്പതിൽ കൂടുതലുണ്ടെന്നാ കേട്ടത്. പിടിക്കാൻ ഒന്നും ഇല്ല. വീണാൽ മൂക്കും ചുണ്ടും താടിയും പൊട്ടും. മുട്ട് തവിടുപൊടി ഇറങ്ങുമ്പോൾ തിരിഞ്ഞിറങ്ങണം. ഇല്ലെങ്കിൽ ഉപ്പൂറ്റി തെന്നും, തീർച്ച. എല്ലെല്ലാം ഒടിയും. ഓരോ അടിവച്ചേ കയറാൻ ആകൂ. അതാ ഓരടിക്കുന്ന്. അവിടെ പോകുന്നേൽ താഴെ നിന്ന് കണ്ടാൽ മതി. കേറണ്ട. വേലമ്മാരാ അവര്