Bir varmıs. bir yokmus...

Evvel zaman içinde, evren tekillik içinde; fotonlar tutsak, kuarklar ve gluonlar ilkel bir çorba iken...

Evrenimizin bir masalını anlatsak yukarıdaki giriş uygun olabilirdi. Sadece 4 temel kuvvetin (elektromanyetizma, kütle çekimi, güçlü nükleer ve zayıf nükleer kuvvet) değil; her şeyin bir tekilliğe sıkışmış olduğunu düşünün. Her şey derken, her şeyi kastediyorum: Bu satırları okuduğunuz derginin sayfası, üzerindeki mürekkep, üzerine basıyor olduğunuz zemin, hatta kendiniz… Her şey bir protondan bile çok daha küçük bir hacme sıkışmış durumdaydı.

Her ne olduysa (bazı modeller bizden önceki evrenin yaşadığı büyük çökme sonucu bizim evrenimizin başladığını söylüyor), kabaca 13,8 milyar yıl önce evren büyük bir şişmeye maruz kaldı. Kozmik şişme dediğimiz bu süreçte evren, saniyenin nonilyonda (1'den sonra 30 sıfırın yer aldığı sayı) biri kadar bir sürede yaklaşık 1 nonilyon kat genişledi. Bunu gündelik hayattaki bir örnekle gözlerinizin önüne serecek olsak bile aklın almayacağı sonuçlar ortaya çıkıyor: Şişirmek için ağzınıza götürdüğünüz bir balonun dudaklarınıza değer değmez gözlenebilir evrenin 40 bin kat daha geniş hale geldiğini düşünün!