குழந்தைப் பருவப் பாடம்!

அன்புக்கு வயது 8. அவன் தாய் அ லதாவுடன் ஒரு கிராமத்தில் வசித்து வந்தான்.

- டாக்டர் கே.ராணி

அவன் தந்தை முருகன் சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு ஒரு விபத்தில் இறந்துவிட்டார். எனவே லதா அன்புவை கண்ணும் கருத்துமாக வளர்க்க இரவும் பகலும் உழைத்தார், அவன் எது கேட்டாலும் வாங்கி கொடுப்பது, அனைத்து ஆசைகளையும் நிறைவேற்ற முயன்று வந்தாள். அன்பு அங்குள்ள கிராமத்துப் பள்ளியில் மூன்றாம் வகுப்பில் படித்துக் கொண்டிருந்தான்.

ஒரு நாள், அவன் தனது வகுப்பு தோழர்களான ராகுல், ஷியாம், பிரபு மற்றும் அனில் ஆகியோருடன் காலையில் பள்ளிக்கு நடந்து சென்று கொண்டிருந்தான்.

வழியில் கோபி என்பவருக்கு சொந்தமான பெரிய வயலைக் கடந்து சென்றனர். அது மழைக்காலம் என்பதால் அந்த வயலில் நிறைய, வெள்ளரிக்காய்கள் விளைந்து இருந்தன. அப்போது அதைக் கண்ட ராகுல், "டேய் இந்த வயலில் நிறைய வெள்ளரிக்காய்கள் உள்ளன. வாங்க எல்லோரும் போய் கொஞ்சம் பறிச்சிட்டு வரலாம்" என்று கூறினான்.

அதைக் கேட்ட ஷியாம், "டே இந்த வயலை காவல் காக்கும் பாட்டி நம்மைப் பார்த்தால் ஒரு வழி செஞ்சிடுவார். அவர்தான் இப்போது வயலை உன்னிப்பாக கவனித்து வருகிறார்" என்று கூறினான்.

"நாம் ஐந்து பேர் இருக்கிறோம், பாட்டி மட்டும் தனியாக இருக்கிறாள்.

நீ இங்கேயே இருந்து யாராவது வருகிறார்களா என்று பார்த்துக் கொள்..

நாங்கள் போய் வெள்ளிக்காய்களை பறித்து வருகிறோம்" என்று நண்பர்கள் கூறினர்.

"வயலுக்குள் பதுங்கிச் சென்று வெள்ளரிக்காய் பறித்தால் ஏதாவது பிரச்சனை ஆகும்” என அன்பு பயத்துடன் கூறினான். அவனுக்கு திருட்டுத்தனமாக வெள்ளரிக்காய் பறிப்பதில் ஆர்வம் இல்லை. எனவே அதை அவர்களுடன் சேர்த்து திருட்டில் சேர விரும்பவில்லை. தவறான காரியங்கள் செய்யக்கூடாது என்று அவன் தாயார் அடிக்கடி கூறுவதை எண்ணிப்பார்த்தான், பயமாக இருந்தது.

நண்பர்கள் நால்வரும் வெள்ளரிக்காய் பறிக்க சென்றதை பார்த்த அன்பு வேண்டாம் என எச்சரித்தான், யாரும் கேட்கவில்லை. எனவே அமைதியாக ஓரமாக நின்று கொண்டிருந்தான்.