പക്ഷികളെ തേടുന്നവരോട്

നവംബർ 12 - ദേശീയ പക്ഷിനിരീക്ഷണ ദിനം

- രാമകൃഷ്ണൻ കുമരനല്ലൂർ

പക്ഷികളെ കാണാൻ കാട്ടിൽ പോകണം എന്നത് തെറ്റിദ്ധാരണയാണ്. നാട്ടിലും നഗരത്തിലും അവരുണ്ട്. പക്ഷികൾ നമുക്കു കാണാൻ വേണ്ടി ഇരുന്നു തരുന്നവയല്ല; നമ്മൾ അവയെ തേടിപ്പോകണം എന്ന ധാരണയാണ് ആദ്യം വേണ്ടത്.

കാണലും നിരീക്ഷിക്കലും ഒന്നല്ല. ശ്രദ്ധാപൂർവമുള്ള നോട്ടവും അന്വേഷണവുമാണ് നിരീക്ഷണം. സൂക്ഷ്മമായ പഠനമാണത്.

ജീവിതകാലം മുഴുവൻ പഠിക്കാനുള്ള വക വീട്ടുപരിസരത്തെ പക്ഷികൾ തന്നെ തരുന്നുണ്ട് എന്നതാണ് സത്യം.

എവിടെയും ഒരു പക്ഷി ഇരിക്കുന്നുണ്ടാവാം എന്ന ജാഗ്രതയോടെ നടന്നുനോക്കൂ. നിലത്ത്, മരച്ചില്ല യിൽ, ജലാശയത്തിനരികെ, ആകാശത്ത് തിരയൂ. അവ കണ്ണിൽപ്പെടാതിരിക്കില്ല.

ശാരീരിക ചലനങ്ങൾ പരമാവധി കുറച്ച്, ഒരിടത്തു തന്നെ നിന്ന് കാതോർക്കൂ. നിരവധി കിളിനാദങ്ങൾ അപ്പോൾ ശ്രവിക്കാനാവും.

കാണുന്ന പക്ഷികളെ രേഖപ്പെടുത്തുക. അതിനനുയോജ്യമായ ഒരു പാഡ് കൈയിൽ കരുതണം. സമയം (പ്രഭാതം, ഉച്ച, വൈകുന്നേരം) കൃത്യമായി എഴുതണം. എപ്പോൾ തുടങ്ങി എപ്പോൾ അവസാനിച്ചു എന്ന്. കാലാവസ്ഥ (മഞ്ഞ്, മഴ, വെയിൽ, കാറ്റ്, മൂടിക്കെട്ടിയ അന്തരീക്ഷം) കാണുന്ന പക്ഷികളുടെ എണ്ണം, അവ എന്തുചെയ്യുന്നു എന്നെല്ലാം കുറിച്ചു വെയ്ക്കണം. പിന്നീട് ഒരു ഡയറിയിലേക്ക് ഇവയെല്ലാം വിശദമായി പകർത്തുകയും ചെയ്യാം.

മുമ്പ് തിരിച്ചറിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്ത ഒരിനത്തെയാണ് കാണുന്നതെങ്കിലോ?

അതിന്റെ വലിപ്പത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു ധാരണയിലെത്തണം. മൈനയെക്കാൾ വലുത്, പ്രാവിനെക്കാൾ ചെറുത് എന്നിങ്ങനെ. പറക്കുന്ന രീതി, ശബ്ദം, മറ്റു സവിശേഷതകൾ (കൺപട്ട, പുരികം, വാൽ...) കുറിക്കാം.

ഏകദേശരൂപം വരയ്ക്കാൻ സാധിച്ചാൽ അതാണ് ഏറ്റവും നല്ലത്. ചിത്രഭംഗിയല്ല, കാര്യങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്തലാണ് പ്രധാനം. ഏതെങ്കിലും സചിത്ര പക്ഷിപ്പുസ്തകത്തിന്റെ സഹായത്തോടെ കിളിയെ നമുക്ക് തിരിച്ചറിയാൻ സാധിക്കും.