એકતરફી પ્રેમનો અસ્વીકાર સામેના પાત્રનો અધિકાર

‘એકતરફા પ્યારકી તાકત તુમ ક્યા જાનો, રમેશબાબુ?’ જેવા ઈમ્પ્રેસિવ ડાયલોગ બોલીને ફિલ્મ હિટ કરાવી શકાય, જીવન ન જીવી શકાય. તમારી પ્રેમાળ લાગણીઓ તમારા સમગ્ર જીવનને અસરકર્તા બનતી હોય છે, તે તમારે સમજી વિચારીને વહેંચવી જોઈએ. તમને એ ખ્યાલ હોવો જોઈએ કે કોઈ પણ વ્યક્તિ તમારી લાગણીઓને પરત આપવા બંધાયેલી નથી.

- ડો. મિતાલી સમોવા

એ વરસાદી સાંજે ૨૨ વર્ષની આહ્યા માથે પ્લાસ્ટિક કવર કરેલી ફાઇલ મૂકીને સ્કૂલ બિલ્ડિંગમાંથી બહાર આવી. બહાર તો ધોધમાર વરસાદ. દીવાલે દીવાલે ચાલીને એ બસસ્ટેન્ડે પહોંચી. કારકુનની સ્પર્ધાત્મક પરીક્ષા આપ્યા પછી હજુ પંદર કિ.મી. દૂર ઘરે પહોંચવાનું હતું. પરીક્ષા આપવા આવેલા તેના જેવા સેંકડો યુવાનો તેની બાજુમાં વરસાદ બંધ થાય એની રાહ જોઈને ઊભા હતા. કંટાળીને આઘા ગોઠણ સમાણા પાણીમાં ઘર બાજુ ચાલવા લાગી. થોડે દૂર આવી તો દૂર દૂર સુધી કોઈ દેખાયું નહીં. અચાનક કોઈ પાણીમાં ધુબાક કરતું પડ્યું હોય એવો અવાજ આવ્યો. પાછા ફરીને જોયું તો કોઈ યુવાન લપસી પડેલો. હસી પડેલી આહ્વાએ યુવાનને ઊભો કર્યો. ધોધમાર વરસાદમાં તેને એક કંપની મળી ગઈ. બેઉં જણાંને એક જ બાજુ જવાનું હતું. અમદાવાદના વરસાદમાં સલવાઈ ગયેલાં બે જણ આશરે પંદર કિ.મી. ચાલીને ચાર કલાકે ઘરે પહોંચ્યાં. નામ સૌમિલ જાણીને મોબાઇલ નંબરની આપ-લે થઈ. રોજ ચૅટિંગ શરૂ થયું. આહ્યા નખશિખ રૂપસુંદરી અને સૌમિલ સામાન્ય પરિવારનો સાવ સામાન્ય છોકરો, જેને માટે આહ્યા જેવી છોકરી સપનામાંય મળવી શક્ય નહોતી. ખરું કહો તો જીવનમાં ક્યારેય કોઈ છોકરી સાથે વાત ન કરી હોય તેવા સૌમિલ માટે તો આહ્વાનો ‘ગુડ મોર્નિંગ’ એવો રિપ્લાય પણ જૅકપૉટ સમાન હતો. આહ્યા સૌમિલને પોતાના બોયફ્રેન્ડની ફરિયાદ કરતી. મન હળવું કરતી. તેના માટે એ તેનો એવો જ અંગત મિત્ર હતો જેવી અન્ય બહેનપણીઓ.