હું જન્મથી દિવ્યાંગ છું, પરંતુ માત્ર શરીરથી, મનથી નહીં

જો મન મક્કમ હોય તો અપંગ માણસ પણ સરળતાથી ઊંચા પહાડ ઓળંગી શકે છે. આવું જ દૃઢ આત્મબળ ધરાવતો એક યુવક પોતાની શારીરિક ખોડને વળોટીને અન્ય યુવકોને પણ પ્રેરણા મળે એવી પ્રવૃત્તિ કરી રહ્યો છે. સાબૂત હાથ ધરાવતા યુવકોનાય આંગળાં અને કાંડાં દુ:ખવા લાગે ત્યાં આ યુવક પોતે દિવ્યાંગ હોવા છતાં પણ લહિયા એટલે કે રાઇટર તરીકે પ્રજ્ઞાચક્ષુ વિદ્યાર્થીઓની વહારે આવે છે.

- હેતલ રાવ

‘અરે, પ્રકાશ તારા રાઇટરનું શું થયું? કેમ હજી સુધી આવ્યો નથી? જો પરીક્ષાનો સમય થઈ ગયો છે, તેનો સંપર્ક કર અને પૂછી તો જો કેટલે પહોંચ્યો?’ ધોરણ ૯માં અભ્યાસ કરતા પ્રજ્ઞાચક્ષુ પ્રકાશને તેના શિક્ષકે પૂછ્યું. પ્રકાશે રડમસ અવાજે કહ્યું, ‘સર, કાલ સુધી તો મારો રાઇટર અજય પરીક્ષા માટે મને ઘણો સપોર્ટ કરતો હતો, પરંતુ આજે સવારથી ફોન નથી ઉપાડતો. મમ્મીએ પણ ઘણા કૉલ કર્યા. સર, મને ડર લાગે છે કે તે નહીં આવે તો હું પરીક્ષામાં કેવી રીતે બેસી શકીશ? મારી તો મહેનત એળે જશે, હું પ્રથમ પરીક્ષામાં જ નાપાસ થઈશ.’

‘તું ચિંતા ના કર, કંઈક રસ્તો કરીએ છીએ.’ પ્રકાશને હિંમત આપતાં શિક્ષકે કહ્યું. પ્રકાશ ભગવાનને પ્રાર્થના કરતો રહ્યો. શિક્ષક રાઇટરની વ્યવસ્થામાં લાગી ગયા. હવે પ્રશ્ન એ ચોક્કસથી થશે કે આવું કેવી રીતે બને? કોઈ પ્રજ્ઞાચક્ષુ વિદ્યાર્થીને પરીક્ષામાં આવવાનું કહીને રાઇટર છેલ્લી ઘડીએ કેવી રીતે હાથ ઊંચા કરી શકે? પરંતુ ઘણીવાર આવા કિસ્સા બનતા હોય છે, જેમાં દિવ્યાંગ વિદ્યાર્થીઓને અનેક તકલીફોનો સામનો કરવો પડે છે. સામાન્ય રીતે તો રાઇટરની વ્યવસ્થા પહેલેથી જ કરવામાં આવે છે, પરંતુ અમુક કિસ્સામાં દિવ્યાંગ વિદ્યાર્થીઓ માટે કપરી પરિસ્થિતિ સર્જાય છે. આવા સમયે એક એવો યુવાન જે પોતે દિવ્યાંગ છે છતાં પણ પ્રજ્ઞાચક્ષુ અને દિવ્યાંગ પરીક્ષાર્થીઓ માટે રાઇટર બને છે.

રાહુલ જન્મથી એક અસાધારણ યુવાન. જી હા, અસાધારણ એટલા માટે, કારણ કે તે પોતે દિવ્યાંગ છે એટલે કે તેના બંને હાથમાં માત્ર અંગૂઠો જ છે, આંગળીઓ નથી. જેના કારણે તેને લખવા માટે બંને હાથનો ઉપયોગ કરવો પડે છે. આમ છતાં તેણે પોતાની આ મર્યાદાને મહાત આપીને લેખન-કુશળતાને એ રીતે કેળવી છે કે માત્ર પોતાના જ પેપર નહીં, પણ અન્ય પ્રજ્ઞાચક્ષુ વિદ્યાર્થીઓના પેપર પણ રાઇટર તરીકે લખવા જાય છે.