ઊંઘતી વ્યક્તિ અહિંસક હોય!

મારે દિવસના ઉજાગરા ક્યારેય નથી કરવા પડતા, કારણ કે દિવસ દરમિયાન હું ઓફિસમાં જ હોઉં ને! પણ રાતના ઉજાગરાની વાત જ નહીં કરતા

- હર્ષદ પંડ્યા ‘શબ્દપ્રીત’

લંડનની યુનિવર્સિટી ઑફ યૉર્કમાં ઊંઘ, ભાષા અને ચેતના વિશેની લેબમાં મનોવિજ્ઞાની પ્રોફેસર ગેરેથ ગેસકેલે કહ્યું છે કે, ઊંઘમાં અવાજની ખૂબ વધારે પ્રમાણમાં હલચલ રહે છે. પરિણામે સપનાં પણ અનેક ભાષામાં આવે છે અને સારી ઊંઘથી ભાષા સમૃદ્ધ બને છે. આનો અર્થ એ થયો કે ભાષાને સમૃદ્ધ બનાવવા માટે પણ સમજુ માણસે ઊંઘ પ્રત્યે સંપૂર્ણ વફાદારી રાખવી જોઈએ.

બસ, આવા સમચાર જાણ્યા પછી અને એમાંથી પ્રેરણા લીધા પછી બાબુ બૉસે મને પૂછ્યું: ‘તમને સારામાં સારી, જેને શુદ્ધ ૨૪ કૅરેટની કહેવાય એવી ઊંઘ ક્યાં આવે? ભોંયતળિયા પર કરેલી પથારીમાં કે પલંગમાં?’ ત્યારે સ્વાભાવિક રીતે જ મારાથી કહેવાઈ ગયું: ‘ઑફિસમાં.’ એ તો સારું છે કે હું ભારતમાં – એમાંય અમદાવાદમાં જન્મ્યો છું એટલે ઊંઘવા માટેની આટલી સરળતા મળી શકી છે. જે દિવસે હું રજા પર હોઉં ત્યારે બે જણની ઊંધો બગડે છે. એક તો ઘેર રહેવાથી મારી ઊંઘ બગડે છે અને મારી ‘ઘેર’ હાજરીથી મારા બૉસની ઊંઘ બગડે છે. હું ઑફિસના બૉસની વાત કરું છું!

હું મારા ખુદના ઘરમાં સૂઈ ન શકતો હોઉં એટલી - એના કરતાંય તગડી સાઉન્ડ-સ્લીપ મારી ઑફિસમાં ખેંચી કાઢું છું. વાતાવરણ જ એટલું સુંવાળું હોય છે ને કે મારા જેવા યોગાત્માને ક્ષણમાં જસમાધિ લાગી જાય છે. આમ તો જોકે આજના કળિયુગમાં આટલી આસાનીથી ઊંઘ આવી જાય, એ પણ ઈશ્વરના આશીર્વાદ વગર શક્ય નથી.

બીજાઓ માને કે ન માને, હું તો માનું જ છું કે શાંતિ જ જોઈતી હોય તો ઘરમાં રહેવા કરતાં ઑફિસમાં રહેવું વધારે સારું છે. બૉસને લાગે કે માણસ સિન્સિયર છે. ઘરનાને લાગે કે બાપડો કેટલી મહેનત કરે છે, રજાના દિવસે પણ આરામ નહીં અને આ બધાંની જાણ બહાર આપણે શાંતિથી ઑફિસમાં કલાક બે કલાક ઊંઘી જતા હોઈએ. ઊંઘ પણ સામાન્ય નહીં, વિથ સ્વીટ ડ્રીમ! ઘરમાં આટલી સુવિધા નથી હોતી, ભલે ને સસરાનું ઘર કેમ ન હોય? ત્યાં પણ ઘોંઘાટ તો થવાનો જ ને! માણસમાત્ર ઘોંઘાટને પાત્ર! ખુદના ઘરમાં પત્ની તો ઠીક મારા ભઈ, બાળકોય મોટા નેતા થઈને ફરતા હોય - આપણા એટલે કે મારા કહ્યામાં રહે નહીં, ગમે તેટલા મોટા (એ બધાંને મન તો ખોટા) અવાજે ધમકાવતો હોઉં, પણ મારું સાંભળે જ કોણ? ખરેખર, બધું અહીંનું અહીં જ ભોગવવું પડતું હોય છે. નાનપણમાં હું પણ મારા પિતાનું કહ્યું નહોતો માનતો. કર્મ કોઈને છોડતું નથી, શું થાય?